insanoğlunun yaşadığı bütün trajedilerin ve çelişkilerin sebebi, maymundan türeme kırmızı et parçasına hapsolmak!
yine de içten içe ruhumuza kazınan sezgilerle bu evrene ve dünyaya ait olmadığımızı hepimiz biliyoruz!
maddi dirilişin cennet-cehennem hülyalarıyla, ütopya ve distopyalarla bize vaat edebileceği tek gelecek hollywood filmlerinde irdelenen, insanlığın son fertlerinin yaşam kalım mücadelesi verdiği post apokaliptik kaos ve yıkım ortamıdır.
evreni aptal jelatinimsi göz yuvalarıyla, sümüksü, pudingimsi et ve yağ çuvalı olan vasat bir bedenle, aptal maymun pençesi olan beş parmaklı ellerle kavramakta niye bu kadar başarısız olduğumuzun da özetidir.
biz, dışkı, sümük, kan giderleriyle pudingimsi, jölemsi iğrenç kokulu bu aptal maymun bedeninden daha fazlasıyız.
bu aptal bedenin, bir köpeğin veyahut domuzun vücudundan hiçbir farkı yok.
her şey aynı.
bizi farklı kılan tek niteliğimiz, en kıymetli cevheri taşıyan beynimiz.
insan medeniyetinin yaratabileceği en karmaşık makine nasıl ki mikro işlemcilerse, maddesel dünyanın ortaya çıkarabileceği en karmaşık mahuk da her bir kıvrımında milyonlarca elektron ateşlenen insan beyninin mimarisidir.
bu fani beden beyin aracılığıyla taşıdığı cevherin aksine bugün var, yarın yok. belki trafik kazasında, belki kalp krizinde, belki de ömrünü doldurup mikro alemden makro aleme peş peşe biriken hatalardan dolayı parçalanıp dağılacak, ve hücrelere tutunan bakteriler tarafından canlı canlı yenilecek.
kalp durunca, hava solumayı kesen akciğeri,
besinleri sindirmeyi durduran mideyi,
yediğimiz büyük lokmaları daha küçük bileşenlere ayrıştıran karaciğeri,
jölemsi kas ve yağ dokusunu muhafaza eden deriyi napayım ben?
niye bu iğrenç maddi bedenin sonsuza dek varolduğu maddeci bir faraziyede huzurlu olacağımı düşleyim?
