Lan çocukluğum bunun Hasretiyle geçti. Çok Pahalı olduğu için alamadı babam. Ben de bozuk uzaktan kumandalı arabanın ışığıyla ayakkabıma ışık yapmıştım. 2-b sınıfındaki Sevilay kaşarı dalga geçmişti.
birçok çocuğun hayali olabilecek kişisel ürün. çocuğun yaşı ilerledikçe ışıklı, janjanlı, cırt cırtlı ayakkabıları giymek istememeye başlayacaktır. çocuğunuzun gece parkta zıpır mı zıpır koşuşturmasını görebilir; ay kayıp mı oldu acaba derdine son verebilirsiniz. hadi yaptık kamu spotumuzu.
Bana hep depremi hatırlatır bu ayakkabılar. 99 depreminde korkudan aylarca eve giremeyip çadırda kaldığımız zamanlar alınmıştı bir çift. Zihnimde canlanan tek şey çadırın önündeki asfalt yolda ışıkların oluşturduğu yansıma.
üzerine bir elif miktarı düşünüldüğü takdirde koca bir mantık hatası barındıran ayakkabı türüdür. yanar dönerli şeylerden hoşlanacağını düşündüğünüz bir çocuğa yanar dönerli bir ayakkabı aldığınızda ve çocuk o yanar dönerli ayakkabıyı ayağına giydiğinde, teknik olarak yanar dönerli ayakkabıyı gören yanar dönerli şeylerden hoşlanan çocuk değil diğer çocuklar olacaktır ve dolayısıyla da sözkonusu yanar dönerli ayakkabı yanar dönerli şeyleri seven diğer çocukların ilgisini çekecektir. fakat buna rağmen yanar dönerli şeylerden hoşlanan çocuklar yanar dönerli ayakkabı giymiş çocukları izlemektense kendi yanar dönerli ayakkabılarının olmasını tercih eder, bu da teknik olarak yanar dönerli şeyleri seven çocuğun yanar dönerli bir şey görebilmek için sürekli ayakkabılarına bakmasını gerektirir. anlayacağınız mantıksızdır, en az işbu entry kadar.
Yedi sekiz yaşında vardı bende ama sandelet şeklindeydi hiç unutmam kırmızıydı kalın tabanlıydı. Allahım heryere giyerdim. Parçalanana kadar giydim. Şimdi bulsam yine alıp giyerim.
Edit: internette buldum 180 tl ledli amk usb girisli diyor sarja takcam yani ben kendi telefonumu sarja takmiyom bi de ayakkabi falan...
aldırmak için uğraşmadım, uğraştırmadım. zengin de değildik. abim istediği için alınmış zamanında. hızla büyüyen abim giyememiş ayakkabıyı. bir sene de ben takıldım bu ayakkabıyla.
bu ayakkabıyı giydiğimde tek söylediğim: "açma! açma, ışığı açma!"
Küçükken babama büyük ugraşlar sonucu aldırdıgım giyinip zıplaya zıplaya ışıklarını yakıp arkadaşlarıma hava attıgım bir hafta sonra ışıkları gidince üzüldügüm ayakkabıdır.
çocukken uzun uğraşların ve ısrarların sonucunda aileme aldırabildiğim, fakat aldıktan 1-2 hafta sonra ışıkların gitmesiyle büyük bir hayal kırıklığı yaşadığım, çocukluğumun hayallerini süsleyen ayakkabı.
