zamanla amacından saptıkları düşünülen, ama hala ilk amaçlarının arkasında at koşturan süvarilerin yetiştirildiği büyük bir dönüşüm sistemi.
sanılanın aksine gayet organize ve kaliteli hizmet vermektedirler. belirli koşulları olmasa, türkiye'de bir öğrencinin kalabileceği en nezih ortamları vaad ederler. lakin, işte, gelin görün ki hala ilk amaçlarının peşinde at koşturduklarından mütevellit, uzak durmak gerekir.
bir zaman olacak ki, insanlar varolan amaçlarının altında başka bir amaç saklamayacaklar; açık açık davranacaklar. işte o zamanlar, eğer ışık evleri yine var olursa, bu sefer ışık, çeşitli vaizlerin şakıdığı teyplerden değil, evlerin içindeki kur'an-ı kerim'lerden, ibadet nuru ile dolmuş yüzlerden parlayacaktır.
sorun kimdedir konusunda bir yargıçlık yapmak her ne kadar mümkün olmasa da, sanırım sorun vatanını dış mihraklardan yeteri kadar korumayan türk milletindedir.
genelde yedi ila sekiz kişinin aynı evde kaldığı öğrencilerin kendi masraflarını genelde kendilerinin karşıladığı çok fakir olanları fem desteklide olsa okadar olur akşam ezanı giriş saati olan evlerdir.
bugün 7 kıtada at koşturan yağız türk delikanlılarının yetiştikleri evlerdir. benim şahit olduklarımda sefalet hakimdi. yerlerde oturup yemek yenirdi, halılar kırış buruş, oturacak sandalye yoktu. ama kardeşlik hat safhadaydı. duvarlarında türk bayrakları asılır, osmanlı tuğralarına rastlanırdı. kıçıkırık teyplerde ya ilahi ya da mehter marşları çalardı. siyaset konuşulmazdı.
