tek kelimeyle sokayım ıssız adamınıza dedirten filmdir. türkiye'de recep ivedik gibi, babam ve oğlum gibi, gora gibi, arog gibi vs. vs. belli filmler piyasa yaptırılır, reklam yollarına, gazetelere, dergilere paralar yağdırılır, böyle filmlerden, sanattan çok iyi (!) anlayan tipler çıkartılıp, film övdürülür, onlara da paralar yağdırılır ve bu paralar filmin maliyetini 40'a 50'ye katlar.
siz bu filme gidersiniz, filme oturur oturmaz güzel olduğu düşüncesine kapılmanız için her şey yapılmıştır. zaten sürü psikolojisi de etkimeye başlar bu vakitten sonra. tıklım tıklım olunca herkes beğeniyor, demek ki güzel hissini yaşarsınız. zaten herkes gittiği için parayı kırarlar, böylece aynı yönetmenin bir dahaki filmleri dfe çok iş yapar. yapımcılar da kazanır, oyuncular da.
sonra ne olur? bu kadar komik bir filmde ağlayanlar bayılanlar olur, akabinde de ben onlara burdan katmer katmer küfürlerimi yollarım.
sizi gidi piyasa insanları, düşünmekten uzak basit adamlar, kadınlar.
klişeciler.
ıssız adam girsin bi tarafınıza afedersiniz.
adamın ıssızlığı mı kaldı lan? ironi yapıyosunuz haberiniz yok! bu adam ıssızsa bizim halimiz duman...
dün çağan ırmak facebook'ta mesaj attı. bu başlıkta bir daha işsiz adam ile ilgili espri yapanı kızılcık sopasıyla dövecekmiş. çok kızmış lan adam. "sürekli ekonomik krize bağlanıyor filmin adı buna çok içerledim be hafız" diye yakınıp durdu adamcağız.. yapmayalım be canlar, üzmeyelim çağanımızı..
şahsımı ağlatan filmdir, zira bir pazartesi akşamı yapılacak dünya kadar aktivitenin arasından bu filme cebren götürülmüş olmak ve 2 saati heba etmek gözümden yaş getirmiştir.
----spoiler içerebilir, içerse de zararı yoktur----
yahu öyle bir hırsla çıkmışım ki filmden, koşa koşa eve gelip entry girmek, sinirimi kusmak istedim ki olmadı, uykuya yenik düştüm. yani tamam, babam ve oğlum büyük hayal kırıklığı idi, filmin sonu bir türlü bağlanamamış sakız gibi uzadıkça sinir bozmuştu.
ama bu "olmuş" dediler. çağan ırmak büyümüş, serpilmiş o takıntıları aşmış, iyi film yapmış dediler. hay ben onu diyenin ağzına iki tokat vursaydım da odunla kovalasaydım. açık konuşalım film "ol-ma-mış"! yahu ne bir akıcılık var, ne bir heyecan var, konu desen zaten 30bin defa işlenmiş bir ayrılık teması.
filmden ağlayarak çıkan yanımda oturanlar bile, ilk yarı bittiğinde "öfff ne bayık film bu ya" şeklinde söylenerek indiler film arasına. filmin ilk yarısını zaten geçtim, fragman gibi birşey. bir sahne oradan, diğeri başka bir yerden. sıktıkça sıktı, ağzımıza edildi. film arasında beni filme getiren arkadaşlara sitem edecek oldum ama "yok 2.yarısı çok iyimiş. üstelik film dumur bi sonla bitiyormuş" dediler. "iyi" dedik, son bir sabırla filmden çıkma isteğimizi frenledik ama olmadı. ada'nın dolma yediği sahnede yanımdakilere "bak şimdi filmin bomba repliği geliyor" demiştim de herkes kızmıştı. o kadar göstere göstere geldi ki her sahne. o sahnede de ya evlilik teklif edecekti ya da ayrılmak istediğini söyleyecekti. evlenmek istediğini söylese vallahi daha fazla şaşırır, filme odaklanırdım...
benim anlamadığım şu: bu kadar bayık bir konu, kötü bir senaryo ve sonucunda bariz kötü bir film! yani son 10 dakikasında çok çok çok zorlayarak insanları hislendirmek kurtarıyor mu tüm filmi? son 10-15 dakika iç ses dinlemekten isyan noktasına geldik, bari bir flashback falan olsaydı, hızlı hızlı yaşayanların gözünden gösterseydi olayları ama yok. konuştukça konuştular, anlattıkça delirttiler, iyiden iyiye ilkokul piyesine döndü film.
film o kadar tutuk ki, o kadar ilerlemekten uzak ki, senaryo iyi olsaydı bile kurtaramazdı ama senaryo da fazlaca bildik fazlaca tanıdık. tam bir türk filmi işte. avrupa'nın 20 sene evvel bıraktığı süprüntü klişeler prim yapıyor bizim sinemamızda.
birkaç güzel istanbul manzarası, güzel açılardan yapılmış çekim, oyuncuların cidden iyi performansı kurtaramamış filmi. çok kötü olmuş çok! araya zoraki sıkıştırıldığı belli olan türkçe sözlü hafif batı müziğide iyice yavanlaştırmış filmi.
basit konusunda büyük mesajlar içeren film. ama mesajların doğru kişiye gitmesi halinde. istenirdi ki tarihi bizim tarihimizi anlatan filmlere yoğunluğun artması. boşluk içeren filmlere yığılım olmaması. ama her basit konusu olan filmin mesaj vermemesi gerçekle örtüşmez. insanların kendi iç dünyasında yaşadığı psikolojik baskının dış dünyaya nasıl yansıtıldığı verdiği zararları apaçık göz önüne alınıyor. belki de yaşamda yaptığınız hatalar yüzünüze çarpıyor. ileride yapacağınız hatalar belki de...
oyuncularıyla farklı bakış açılarıyla anlatılmış gidilmesi gereken filmler arasında da olabilecek film.
türk filmlerine olan antipatiyi birazda olsa yumusatan gece seansına gıdıp ızlenınce ayrı bır tat veren cok hos,guzel,cici,kitaplara bolca yer veren,istiklal'i bir kez daha sevdiren,sonunda hadi ama ama ama dedirten fılm.
dipnot:filmde sureklı calan bana yalan soyledıler adlı sarkının her sozu fılm akabınde yolda yururken kulaklarda cınlamakta.
bir de ben yazayım tam olsun. film bir çağan ırmak filmi olmasının yanında bir beyoğlu filmidir de. hele bir de filmi benim gibi atlas sinemasında izlemişseniz film çıkışında ada ve alper'e rastlayacakmışsınız hissine kapılabilirsiniz. filmi yerden yere çalanlara bir anlam veremediğimi samimiyetle belirtmek isterim. zira alper'in iç dünyasındaki çözümlemeleri küçük ayrıntılarla filmin içine gizlemiştir çağan ırmak. pişirdiği sebzelerin sesini dinleyen bir adamdır yahu. öyledir böyledir işte. neticede gelip kalbime dokunmuştur film. gerisi aslına bakarsanız biraz da ukalalığa giriyor. *
istiklal caddesi'inde film çekme modasına uygun film.
+ bir kere filmin sevişme sahneleri çok gerçekçi. bir adam daha önce sevişmemişse beğenmemesi normal. bugüne kadar birçok kadınla yattım. kadınlar sevişirkeni kendilerine orospu denmesinden çok hoşlanırlar. 10 üzerinden 10 bu sahneye.
+ ayrıca adamla kadının ilk geceki birlikteliğini anlatan sahnede çok gerçekçi. birçok erkek, ilk kez sevişeceği kadına erkekliğini ispatlama adına hemen yumulur. sonrada özür diler. şahsen bu sahne başarılıydı. ayrıca kadın sabah uyandığında şımarık şımarık konuşuyor. bütün kadınlar gibi ...
+ filmde bir hata var. filmde yaşanmamış yıllar anlatılıyor. yani 2008 ötesi. nereden mi anladım? adam kitapçıya 50 ytl veriyor. ytl paralar 1 ocak 2005 tarihinde çıktı. adam kızı tavlıyor. ayrılıyor. kadın biriyle evleniyor. ve çocuğu oluyor. çocuk 3 yaşında. yani o kitapçıya para verildikten sonra en az 4 - 4,5 sene geçmiş. yani filme göre 2009 yada 2010 yılındayız.
+ayrıca bu film bana çok koydu. bana yalan söylediler adlı parçayı yıllardır severk dinlerim. dinlerken, herkes mal mal bana bakardı nereden çıktı bu şarkı diye. şimdi bütün istiklal caddesinde çalıyor. popüler kültüre lanet olsun.
"süper film, mutlaka gitmelisin.. iki kere gittim izledim.. çok dokunaklı, oyunculuk sahneler filmin konusu vs harika" gibi filmi öven yorumlar sonunda çok şey kaçırdığımı düşündüren film.
bu akşam itibariyle izlemiş bulunmaktayım ve tam bir hayal kırıklığı yarattı diyebilirim. vasat sayılabilecek bu filmin nasıl bu kadar beğenilmiş olduğunu idrak edemedim.
filmin konusu oldukça sıradan, hepimizin hayatında yaşayabileceği türden. işte ne güzel kendi hayatımızdan kesitler buluyoruz diyenlere şunu hatırlatmak isterim. bir filmin konusu klişe aşk öyküsünden ibaret olmamalı, bu açıdan bakıldığında fazlasıyla basitti.
oyunculuğa gelince "işte budur" denecek türden bir oyunculuk göremedim. alper durumu kurtarıyor olsa da ada'nın oyunculuk havada kalmış, inandırıcılıktan uzaktı yapay duruyordu.
son on dakika izlense yeterli olacağını düşündürdü bana. özellikle filmin ilk yarısı fazlasıyla sıkıcıydı.
filmi kurtaran hiç mi bir şey yoktu? elbette vardı. 45lik plaklar. müzikler olmasa film iyice yavan kalırdı.
hadi yine iyisin çağan ırmak.. filmin arasına serpiştirdiğin müziklerle götürdün işi. ne varsa eskilerde var..
filmin ilk yarısı romantizm (erkegin kızı tavlaması), ikinci yarısı realizm (kızı terketmesi) akımının izlerini tasır. ama her cagan ırmak filmi gibi ictendir, bizdendir, guzeldir.
8 yıllık yarama tuz basan film.
çağan ırmak ne diyeyim sana bilmemki yapmışsın yapacağını. hiç mi düşünmedin benim gibi bu acıyı hala yürekten yaşayanları. bir hafta olmasına rağmen kendime gelememiş olmam da cabası. içim yırtılıyor o günden beri...
o kadar gerçek bir film ki herkes kendinden bişey buldu film çıkışında.
çağan ırmak'ın güzel yüreğinden çıkan, yine yeniden yaralarımıza tuz basan güzel film.
öncelikle söylemem gerekiyor ki; babam ve oğlum'un yanından bile geçemez. ama bu iki filmi de kıyaslamak ne kadar mantıklı orasını bilmiyorum. kafam allak bullak. filmi birkaç saat önce izledim. adam gibi düşünemiyorum açıkçası. birçok karesinde kendi yaşanmışlıklarımı görmek içimi acıttı. film bittiğinde, majestic'ten çıktım. yalnızdım. istiklal'e doğru inecekken vazgeçtim. arka sokaklara girdim. belki kaybolurum bende diye. kafama kapşonumu geçirdim, kimsenin yüzüne bakmıyordum. kuzenim demişti "o filme yalnız gitme. ismini anmak istemediğim o adamı hatırlatır sana. sizin yaşadıklarınızı gördüm filmde" diye. dinlemedim. bende ıssız bir adamla tanıştım. bağlanma sorunu olan, canı isteyince basıp giden... mutluluğun tavan yaptığı sırada beni sert zemine itip düşüren bir adam. seviştikten sonra arayıp sormayan, "boğuluyorum ben böyle seninle"ler. hep aynı sözler, "seni mutlu edemem... biz çok farklıyız"lar ve seviyorum, aşığım ayakları...
bu herkesi incitmeyecek bir film. eğer terk edilmediyseniz veya en sevdiğinizden darbe yemediyseniz * sizin için bir şey ifade etmeyebilir. ama ne yazık ki aşk romantik komedilerde ki gibi değil, öyle bitmiyor. özellikle o son sarılma sahnesinde çok feci oldum. o kadar gerçekti ki, hıçkırarak ağlamak istedim. sıktım kendimi. başıma ağrılar girdi. böyle mi olmalıydı yani? yarım mı kalmalıydı? niye birlikte olamadılar? bir sarılma sahnesi o kadar mı bizden olur be çağan! izleyicilerin hep yanında canım benim. canımsın... teşekkürler bu filmi bize adadığın için. seni seviyorum...
yani tamam film kötü değil ama milletin bu kadar abartması nedir yani. kulaktan kulağa yayıldı..fragman yapılmayıp "oovv çok güzel, herkes gitsin görsün" olayı yarattılar.. millette "ayöl çok güzel çok duygusal, kesin ağlarsın kızımm" "erkekler tü kaka, hepiniz aynısınız" olayına vurdular.. gereksiz bi abartma ve ağlamalıyım evet kesin ağlamalıyım psikolojisiyle gidilen bir film yani. olay artık baba beni ıssız adama gönder olmuş. haydi hayırlısı.
