dağdaki hain ile köyde geçim derdi içindeki kürt vatandaş arasındaki farkı gayet iyi bilen bireyin, kullanmaya bir kez bile ihtiyaç duymayacağı cümle girişi.
"ama'dan öncesini silip atacaksın" konsepti gereği, sadece sonrasında söylenenleri dinlemeniz gereken söz öbeği.
örneğin, "ırkçı değilim ama, bu iskoçlar da kız gibi giyiniyor, top mudur bunlar" denmişse, ama'dan öncesini siliyoruz, kalanını tekrar okuyoruz. sonuçta adamın ırkçı olduğunu anlıyoruz.
"bize çok büyük faydaların oldu, çok başarılı bir yıl geçirdik birlikte, çok kar ettik ama bu yıl prim veremiyoruz" cümlesi de bunun gibidir. "ama" öncesini atıyoruz, ne kalıyor, prim yok!
Sen kimin dölünün kurumuş artığısınki benim toprağımdan kendine pay çıkarırsın. Al işte çirkin mi çirkin bir sıfat ve bir o kadar çirkin zihniyet. Sen şu fotoğrafa bakıp rahatsız olmuyorsan, bravo en az benim kadar ırkçısın Ama orospu çocuğu olanından.
Hadi şimdi siktirin gidin eksi oy alırım korkusuyla içindekini dökemeyenler ve ne kadar azılı bir terörist olduğunu ifşa etmemek adına hümanist tavırlar sergileyen şerefsizler!
Ama kelimesinden sonrası boştur. Eksiltili cümledir.
- ırkçı değilim ama'...'sevmiyorum.
+ e bu siyasi bir durum değil..
- ben faşist değilim ama'.... 'nın'... Ediyorum..
+ e sen kişisel bir durumu düşleyerek topluluklar ile ilgili genel yargı beyan ediyorsun..
- e ama bık bık
+ e sus. Sana sormadık ki daha kişisel olarak bir şey. ikili iletişimde de, uzaktan da bu tür laflar atılmaz, görgüsüzlüktür, ayıptır, zaten siyasi profiller çiziyorsunuz herkese karşı, öküz değiliz anlıyoruz kimin ne olduğunu neci olduğunu, sana evlenme mi teklif ettik, şirket mi kuralım dedik, uzaktan giri yazıp bazen yakından sohbet etmeye çalışıyoruz. Kim merak etti şahsının hangi mezhep, ideolojik grup ve ya ırklardan hoşlanmadığını?
