üşümek, sıcacık bir sobanın yanında,
bir de sensiz yalnız yatağımda.
kayıp düşlerin girdiği hayatın
yok olması gibiydi artık
konuşmanın bile anlamsızlığında...
şimdi yoksun
sen kokmuyor artık odam
yalnızlığına ayak uyduramıyorum
yıllar geçse de aradan
gidişin dün gibi aklımda hala
bazen olur olmaz hayallere dalıyorum
aşkın alev alev yaksa da içimi
sensizlik zor be gülüm
şimdi çok üşüyorum.
ilim irfan aşkına istanbul'dan ankara'ya göç etmiş bir garip öğrenciyseniz, bütün kış boyu evde, okulda, sokakta, bakkalda, çakkalda, sinemada, cafede... her ortamda, her zaman söyleyeceğiniz yegane kelimedir.
ve burada hayat öyle zordur ki,totosu donacağı için sevgiliniz de montunu çıkartıp veremez.
