üşümek, yanında sana ceketini verecek biri yoksa gerçekten zordur... ya da kollarının sıcaklığıyla ısıtacak biri... en güzeli de gözlerinin sıcaklığıyla yakıp kavuracak biri... üşümek bile güzel oluyor bazen..
eskiden soğuk ve de sıcak havalarda okuldan birlikte dönülen sevgilinin artık olmaması durumunda yaz ve de kış aylarında gözlenen durumdur. fenadır efendim. *
her yalanda, her hayal kırıklığında, her iç burkulmasında, her kalp sancısında, başkaları için terk ettiğimiz yalnızlığımıza her dönüş yolunda, her yaralanışımızda ve her kendimize sarıldığımızda, yitip giden güzel şeylerin ardından her bakakalışımızda hissettiğimiz şeydir üşümek.
eger ustunuze ortebileceginiz bir yorganiniz varsa usumek sicakligin vermis oldugu zevki artirir.ama sizi isitacak bir olan bulutlarin arkasinda kalan gunesten baska bir sey degilse ilk baslarda aci verir usumek.daha sonra cogu seyde oldugu gibi hissedemezsiniz sogugu da vucudunuzu da.o zaman anlarsiniz ikinci bir tenin nasil bir ihtiyac oldugunu.
insan vücudundaki bütün fonksiyonları durduran kötü his. tabi soğukluğun derecesina bağlı. bir arkadaşım şırnakta asker, operasyona gidip geliyorlar, sonra iyimisin hoşbeşmisin diye sorduğumda ''sadece üşüyorum okadar'' dedi. dağda bazen günlerce kalıp üşüyorlar. bunu düşününce ben aslında hiç üşümüyomuşum anladım..
