bir ara sırf bir kıza yavşamış olmamak, çizgimi bozmamak için ceketimi vermedim. o kızdan hoşlanıyordum ama bunu yapmadım.
o yolda yürürken arkadaşım gitti ona ceketini verdi, tabi türk kızının gözünde o erkek büyüdü malum kezbanlarımız. sonra yol boyu onlar konuştu ben uzaktan izledim, sonra onlar çıktı, ayrıldı vs ama o an gitti mi elimden? evet.
pişman mıyım? hayır. çizgimi bozmadım en önemlisi o
verilmemesi mi gerek diyorum? asla...üşümüş müdür diye sorup işgüzarlık yapmaktansa, ya da kızın üşüdüm deyip iş çıkarmaya çalışıp mecburen vermek zorunda kalmaktansa, titrediğini görüp vermek daha anlamlıdır, ötesi yavşaklıktır.
ceketi veren kişi üşümüyor da veriyorsa sorun yok, ama ceketi verdiğinde kendisi donacaksa saçmalığın daniskası olan durumdur. önce can sonra canan beyler, madem üşünülecek hava var,siz ceketi giyecek zekadayken, kızımız hırka neyin giyecek zekayı nerede bırakmış?
bu cümleyi yazdıktan sonra asla üşüdüm diyemem herhalde! zira aklın neredeydi sorusu ile karşılaşabilirim. oyt.. üşüdüm mü ne?
