%100 haklı olduğum konuda bile bu hastalık yüzünden umursamaz gibi yapar susarım. hiç bir şey söylemem. bu beni içten içe bitirir ama karşı taraf sanki haklıymış gibi davranırım. sırf bu yüzden iki ilişkim bitti.
bir şeyler yapacak güç bulamama durumu. bir nevi tembellik.
ben de dahil pek çok insanın muzdarip olduğu durum.
üşeniyorum be sözlük. kolumu kaldırmaya üşeniyorum. az para biriktirip odama mutfak ve banyo yaptıracağım. adım atmaya dahi üşeniyorum zira.
çayı ve kahveyi şekersiz içiyorum. neden? çünkü kolumu kaldırıp o şekeri koymak, bir de üstüne karıştırmak zor geliyor.
odanın düzeninin affedersin amına koyuyor fakat yatağım prizin yanında. neden? yataktayken alarm çalarsa falan kalkıp kapatmaya üşeniyorum.
odamda çalışma masası bile yok. çünkü yatmak varken oturmak zor geliyor.
mesajlaşmaktansa aramayı tercih ediyorum. tek tuşa basıp aramak varken neden yüzlerce tuşa basalım ki?
ama illa mesaj çekmek zorunda kalırsam diye telefonumda kısaltmalar mevcut.
mesela ben tm yazıyorum, hop telefon kendi kendine tamam'a tamamlıyor onu.
bir tek buraya yazmaya üşenmiyorum galiba.
fakat tüm bunlara rağmen günün 12 saati ayakta durmamı gerektirecek bir meslekte çalışıyorum. üşengeçliğimin asıl sebebi de bu galiba.
pc başından kalkıp uyumaya gitmeyi 1 saattir düşündüren, ama eyleme dökmekte zorluk çıkaran durumdur. eylem diyemeyiz, eylem olsa onu da yapmaya üşenirdik. üşenmekten üşenir oldum yeminle ya.
Lanet olası alışkanlık , pardon hastalık diyorum artık . Neden mi ? işte bu yüzden ;
Bu yıl bir sınava gireceğim ('hhehehe liseli.' diyen zeka küpü çıkacaktır . Ama değilim.) hayatımı değiştirecek ve istediğim yerde okuyacağım ama en önemlisi de Mutlu olacağım . Şuan okuduğum yeri sevmiyorum ve her gün uyandığım da küfür ediyorum . Ama lanet olsun ki ne hikmetse mutsuz şekil de bir kaç yıl daha bu lanet yerde yaşayacağımın bilincinde olup halen daha ders çalışmıyorum . Sınava 1 ay 15 gün civarı bir şey kaldı ve hala daha sorumluluk sahibi değilim . O kadar kızıyorum ki kendime , kendimi zincirlere vurasım geliyor ama gene de çalışamıyorum . Evet bu yüzden bu bir hastalık ! Sorumluluk alamazsınız , yaptığınız işi yarım bırakırsınız , başarısız bir hayat sürmeye mahrum kalırsınız . Bunun bir tedavisi varsa söyleyin de yapalım sayın sözlük yazarları .
kumandaya uzanmak için doğrulup iki adım atmaktansa türlü akrobasilerle ayak parmaklarını kullanarak almaya çalışmaktır. ve ilginçtir genelde bu tarz eylemlerde aslında yapılması gereken eylemden daha çok efor sarf edilir.
