dünya üzerinde geri kalmiş hala ahalisinin teba denilen kitleden bireyselliğe gecmediği ve burjuvazisinin oturmadiği ülkelerde demokrasi lükstür.
cünkü bu tip ülkelerde özellikle parlamentizm karar alma sürecinde taş koymakta hatta yapilan hatalarin yükümlüğüne kimse girmek istememektede ve kaçmaktadir.
evet demokrasi denilen aslinda toplumlardaki en sabalak cogunlugun söz sahibi (!) oldugu sistem ne yazik ki lüks bir sistemdir.
dünya geneline bakıldığı vakit diktatorlugun oldugu ülkelerde ahali huzurludur. gerçi insan haklari sakız gibi cignenmektedir. muhalafet sindirilmiş yerine ise mostralik pervaneler ve egzantirikler tahsis edilmiştir.
şimdi irak devletine bakıldığı vakit saddam devrinde ülkedeki iç unsurlar bu kadar birbirine girmeye cüret edemez idi.
hatta tito yugoslavyasina bakildiği vakit gayet muntazam ve herkesin saygi duydugu bir lider olan tito'nun yugoslavyasi onurlu bir ülke iken tito'nun vefatindan sonra ülke ancak 10 sene bir arada yaşamiş sonrada gümlemiştir.
afrikada demokrat diye taninan bir cok lider ayvayi yemiş ammavelakin diktator olarak taninan liderlerin ülkeri ise olasi bir iç savas ve karmasa ortamindan uzak kalmaktadir. komsulari ile birbirine girerler o ayri mesele. o da diktatorlerin biraz dangalak olmasindan ötürüdür.
evet ücüncü dünya ülkeleri vatandaslari genellikle tartişma adabini bilmezler tez-anti tez - sentez üclemesinde cıkar yol bulacaklarina birbirinin gözünü oymaya calisirlar.
işte bu suretle demokrasi daha toplumsal gelisimini tamamlayamamiş ülkelere bir boy büyük gelir.
önümüzde avrupa medeniyeti bir emsaldir. onlarin gecirdiği asamalari biz de gecirmek mecburiyetindeyiz. daha 1850'lerin ücüncü napolyon fransasi düzeyinde olan ülkeler (kusura bakmayin t.c.de buna dahil aci ama gercek) parlamentizm'in getirmiş oldugu kaostan cok etkileneceklerdir.
demokrasinin yürümesi için önce bireylerin birey gibi olmasi özgür düsüncelerini intibak edebilmeleri gerekmektedir.
bunun tek çözümü 3.dünya ülkelerinin 3.dünyalıktan çıkıp 1.dünyaya tam gaz yol alması ile olacaktır. peki o nasıl olur? emperyalizmi ve kapitalizmi boğarak, egemenlerin onlara gösterdiği yola karşı çıkmaktır. yan, 1.dünya denenleri yok etmektedir. tek umut burada, başka kurtuluş yok ve çözüm yolu da.
geri kalmış toplumlarda;
demokrasi;
kimilerine göre hastalıklı ideolojilerini insanlara dayatmak için bir köprü,
kimilerine göre karın doyurmayan bir şey,
bana göre bir çeşit sosyete meyvası. bize ağır geliyor. meyvayı bölüşüp afiyetle yiyerek tadını çıkartmaktansa birbirimizi .ikmek için kullanıyoruz. çok afedersiniz.
