toplum içinde ki ahlaki yapının ne derece yozlaştığının göstergesi olan söz. ilk başta kabullenilmeyecek bir olguya, zamanla insanın şartlar gereği hoş görmesi durumu.
pezevenk: ulan şu bizim tatyana'ya hastayım ben yaa.. nasıl etsek ki? pezevengim diye sevmez de beni...
pezevenkin arkadaşı: boş veer, açıl sen korkma. 3 gün pezevenk der, sonra bey der.
harbiden de 3 gün sonra:
tatyana: çay katam mı bey? sen çay istiyorr?
pezevenk: koy yavrum koy.
- merhabalar.
+ s.ktir lan pezevenk.
- ne oluyor lan?
* boşver boşver. yürü gidelim. başka bir esnafa uğrarız.
..........
- hayırlı işler.
+ lan git. şimdi s.kiveririm dötünü.
* haydaa!!
* başkasına gidelim başkasına.
............
- sela...
+ çık la dışarın ancuk ağızlı..
- ????
- ya mirim; ne oluyor böyle? neden bu insanlar bizi görür görmez hakaret ediyor?
+ ya şimdi biz siyasetçiyiz ya. sevmiyorlar bizi. tabi haklılar bir yerde. pisliğiz, rüşvet yiyoruz, adam kayırıyoruz falan. üç gün bunların üzerine salarız zabıtaları, maliyecileri. akılları başlarına gelir. üç gün sonra bize beyefendi demeye başlar, hürmet gösterirler.
- düzen bu diyosun.
+ pek tabiki.
kabullenilmeyen, reddedilen bir mesleğin veya faaliyetin ekonomik getirilerinin , toplumsal önyargıyı kırmadaki üstün leke çıkarıcı özelliğini anlatan argomsu söz dizimi.
