artık iyi futboldan, başarıdan bağımsız geçmişten gelen bir alışkanlık olarak tek mutluluğu rakip taraftarlarla dalga geçmek olan içinde bulunduğum güruhtur. oğlum eskiden ara sıra puan kaybediyorduk, şimdi her hafta. neyin dalgasını geçiyoruz birbirimizle artık anlayamıyorum...
var sayesinde beleş penaltılar alamıyorlar, smaçla gol atamıyorlar, öyle yere yattım çok bağırdım firikik ver diye yalvaramıyorlar, ofsayt kuralları artık onlar için de geçerli, beleşe kırmızı kartla rakip eletemiyorlar. hal böyle olunca da meydan anadolu kartallarına, trabzon'a, adana demir spor'a Konya'ya kalıyor.
muhtemelen çocuklarımız büyüdüklerinde kendi şehirlerinin takımlarını tutup, "bir zamanlar bir fb, gs, bjk falan varmış. şimdi ikinci ligdeler mi ne" diye konuşacaklar.
