yazarlık kariyerime ekşi sözlük'ün altyapısında, askere giden murat abimin hesabını yoğun ısrarlar sonucu emanet alarak başladım. kısa süre geçtikten sonra uçuruldum ve murat abi askerden dönünce bana çok küfür etti. şu an hala sıra bekliyor orda. onbeş bininci falan. gel diyorum uludağ'a, siktir lan diyor. keyfi bilir.
sonra işte itü'de yazdım. ardından da burda. sonra tekrar itü'de. dedim ki; yahu neden roberto carlos'un brezilya'ya, larsson'un isveç'e, babamın da emekli olduktan sonra memlekete yerleştiği gibi tekrar uludağ'a dönmüyorum. tabi bunu demem de itü sözlük'ten uçurulmamın da etkisi vardır herhalde. emin değilim.
velhasıl kelam artık burdayım. yeni yazarlar beni tanımadığı için onların düşüncelerine saygı duyuyorum. tabi bunda karılı kızlı ortamda erkek adamı rencide etmeme mottoma da dua etmeleri gerekir. ama eski yazarların artistliklerini çekemem. motto otto dinlemem çok pis taşak geçerim.
okuyun beni. valla kendim için söylemiyorum, sizi düşündüğümden. adam haklı beyler bakınızından sıkılmadıysanız ve hala ona gülebiliyorsanız okumayın ama. kaliteli bir grup tarafından takip edilmek istiyorum.
