kalp kırıklığı, yalnızlık, pişmanlık, düşünmek, düşünmek ve yine düşünmek... üzülüyorum çünkü düşünüyorum, eskiyi, seni, beni en önemlisi ve en acısı da bizi... üzülüyorum...
üzülüyorum...
bir ülkenin rezilliğine, acizliğine tanık olduğum için.çöküşe tanık olduğum için.
mehmet leri öldürenleri muhatap aldıkları için utanıyorum, üzülüyorum bunlarla aynı topraklarda nefes aldığım için.
elinden hiçbir şey gelmeyenler için ve gelenlere de engel olunduğu için üzülüyorum.
yüz verdikçe astar isteyenleri hala korkutamadığımız için üzülüyorum.yüz verenlerden utanıyorum... beni ve benim gibi düşünenleri anlamayanlar; faşist,ergenekoncu vs. diyenler için üzülüyorum... derslerime vermem gereken önemi veremediğim, beni bu yaşta bu piçlerle üzenler olduğu için üzülüyorum.dedelerimin kanlarıyla yeşerttiği toprakta hala refahı bulmadığımız için üzülüyorum... **
bugün sınıfça atatürkçü düşünce derneği nin çanakkale konferansına katıldık katılmak mecburi gibi bir şeydi çünkü hoca sıkı bir atatürkçü dür. ders saati çakıştı gittik, yolda başladı daha muhabbetler şimdi gitcez de iki saat oturcaz da vır vır başımızı ağrıtacaklar demeye.. atatürk düşmanlığı yapıyorlar alttan alttan bir gün dalıcam ama sabrediyorum.
neyse.. girdik önce bir iki şiir okundu çanakkale ile ilgili sonra bir panel düzenlendi çanakkale ruhu anlatıldı savaşla ilgili bilgi verildi. ardından (bkz: alternatif tarihin) çanakkale savaşı ve atatürk üzerindeki son zamanlarda çarpıtmalarından yalan dolanlarından bahsedilirken yanımdaki kişiler kısık sesle homurdanmaya başladılar. dendi ki: dünya nın hiçbir yerinde olmayan sadece türkiye ye özgü, bir olay vardır bu ülkede: tarihin bir yaşandığı zamanki hali bir de şimdiki hali şöyle bir düşündüm evet doğru alternatif tarih tarihe güzel bir değişim seceneği adı üstünde alternetif oluşturuyor. bu ülkede isteyen istediği gibi algılayıp inanabiliyor tarihe. sahnedeki konuşmacılar dinleyenlere atatürkçüler diye hitap ettikçe hal daha bir traji komik hal aldı benim için ve moralim çok bozuldu çıkışta da bir saatlik bir panelin eleştirisini yaparken en çok muhabbetim olan adam uyudum ya bir ara kaldırdılar beni falan deyince ne kadar az kişi olduğumuzu ne kadar çalışmamız gerektiğini daha iyi anladım. zira o konferansa gelen genç kesimin neredeyse tamamı ya hocanın gözüne girme amaçlı ordaydı yada mecburiyetten..
bir de millet 1 nisanı sınava gircem diye heycanla beklerken, ben game of thrones için heycanlanıyorum, bekliyorum. ne gamsız hayat lan bu diye üzülüyorum.
En cok anlaticak, tanimlicak dogru kelimeleri birlestirememeye üzülüyorum cunku kiymetlileri kullanabilirseydim ve ya bulup da soyleyebilcek cesareti kendimde bulsaydim sanirim kaybeden olmazdim. Sanki ne soylesem aslinda demek istediklerimin yerini tutmuyor.. Bu yuzden en sevdigimi uzdugume de ayri uzuluyorum ya o da ayri bir sey tabi.
Üzülüyorum şairler için, dizeleri pelesenk olmuş değersiz kişilerin dilinde. Üzülüyorum filozoflar için, kimse kendisi kadar anlayamamış söylediklerini. Ve üzülüyorum sizin, bizim için; hiçbirimiz anlayamıyoruz birbirimizi.
