hayatta hiçbir şeyin sizden daha önemli olmadığını anlamaktır. hiçbir şey, hiçbir olay, hiçbir hastalık, hiçbir arkadaş, hiçbir sevgi ve hiçbir sevgili sizden daha önemli değildir. herkes gider, her şey gider. çünkü insanın hiçbir şeyinin olmadığı günler de olur. yalnız olduğunuzda yalın olacaksınız, kendinize haksızlık etmeyin. yaptığınız her şey için nedenleriniz olsun. "yaptım ulan, çünkü canım istedi" diyebilin.
erken gelen edit: bir hayat görüşünüz olsun. sevişmeyin mesela. din için değil öz saygıdan. sigara içmem deyin, ciğerleriniz bu pisliği haketmedikleri için sadece. ne bileyim, tanrı'ya falan inanın. kendinize kurallar koyun ki özgürlüğü bulduğunuzda kendiniz olmayı bırakmayın. hayata karşı baba, kendinize karşı anne olun. aa iyi fikir lan.
mutlu olmak ve mutsuz olmak, iki ayrı histen birisi olunca normal karşılayıp diğeri olduğunda neden böyle oluyor kurtulmam lazım bi yolunu bilen varsa paylaşsın demek garip. üzülmek, kırılmak, mutsuz olmak tuhaf değil kardeşim sürekli mutlu olmak korkunç olan. bi yolunu arama kendiliğinden geçer ama sevmiyorum bu hissi diyosan kendini kandırmaya çalış mutluyum diyerek gülümse ikna edersin bi süre sonra bi bakmışsın mutsuzluk hissi uçmuş gitmiş.
zeki insanların depresyona girme olasılıkları daha fazlaymış.
sanırım üzülmemek için biraz aptal olunmalıdır.
yapılamıyorsa boşa hayal kurmamak da işe yarayabilir.
