Mutluluktan daha uzun süren ve daha sık tekrar eden duygu.
Gariptir, geçmişte yaşadıklarımıza tekrar sevinemezken üzücü olayları hatırlayıp tekrar tekrar üzülebiliyoruz.
hiç kimse üzülmeyi istemez fakat, üzülmek insanı harbi olgunlaştırıyor. çünkü üzülünce , hayat devam ediyor geyiğine veya gerçeğine diyelim; ister istemez mutlaka ayak uyduruyorsun. çocuk gibi, oynamıyorum ben ya , bu ne biçim hayat diyemediğimiz için belki. bir şekilde devam ettiriliyoruz.
biz insanlar için bir duygu. kimi hayvanlarında depresyonel duruma girildiği bile söyleniyor. biz insanlar için olağan bir duygu olduğunu üzülürken düşünemiyoruz maalesef. bu da işin bir başka boyutu.
hayatın bizlere bahşettiği kaçınılmaz bir şeydir. baktığında ne çok üzülecek şey var etrafta, istenen ve göze alınabilen birçok şeye üzülebilir insan ama önce görmesi gerekiyor. ben mesela at gözlüklerimi takıyorum sırf görmeyeyim diye.
bir durum. üzülmek de bir duygu. üzülünce neden denir. sevince çok sevindim ne güzel denir. samimi mi değil mi bilmiyorum ama işte. üzülünce üzüldüğünle kalıyorsun aslında.
