Tam 7 yıl önceydi... Evet 7 yıl, ve birisi bana 'bir insana 2 yıldan uzun süre aşık olunamaz, yani o kadar sevilebilecek bir insan yeryüzünde yok. Anladın mı? Unutursun.' demişti, içimden küfürler ederken ağzını burnunu kırmamak için kendimi zor tutuyordum. Kendimi tutmazdım ama iyi niyetle konuştuğunu, beni rahatlatmaya çalıştığını biliyordum.
O uzun uzun anılarını, ve dostlarının anılarını anlattıktan sonra artık evime gitmek için kalktığım sırada 'ben unutmayacağım' dedim, şu ağız kapalı halde gülümserken burunda ani bir nefes verilir ve baş yana eğilir ya hani, böyle alaycı bir gülüş vardır işte karşılığı o oldu. Çıktım...
+ üzülme unutursun.
- peki ya unutacağım için üzülüyorsam?
+ hatırla o zaman, aklının bir köşesinde bulunsun her an.
- peki hatırlamak acı veriyorsa?
+ hala seviyorsun sen...
- biraz.
-üzülme unutursun
-ordan üzülüyor gibi mi görünüyorum. yanlış görmüşün sen.
-tamam gerek yok bunlara üzülüyorsun işte.. unutursun zamanla..
-biliyorum.
