Çok çok az istisnaları öz anneden bile şefkatli olsa da çoğu pisliğin tekidir. Şeytanın yeryüzündeki temsilcisidir. Allah hiçbir çocuğu üvey anne ve üvey baba eline düşürmesin.
Üvey anneliği zorbalık, kötülük, sahtelik ve gösteriş için yapmayıp da
o güzelim masum çocuklara layıkıyla annelik duygusunu yaşatıyorlarsa helal olsun derim. Takdir edilir.
Bu arada baba olacak kişinin de adamlığı bu konuda çok önemli.
eşinin çocuklarına abla, arkadaş olabilenleri tenzih ederim birçoğu çocukları bir engel, eşin sevgisini çalan bir rakip gibi görüyor. bu yüzden yapmadıkları oyun, pislik kalmıyor. burda babaya büyük görev düşüyor. çok iyi bir gözlemci, çok iyi bir dinleyici olması lazım ki çocuklarını koruyabilsin. ancak gördüğüm kadarıyla erkeklerin çoğu kadınlar söz konusu olunca kör oluyor, olanı biteni görmüyor ya da görmek istemiyor. olan çocuklara oluyor. evlilik zor, ikinci evlilikler daha zor. bu yüzden çok iyi düşünmek lazım.
Anne denilen kutsal varlığın nasıl bir cehennem zebanisine dönüşebileceğinin canlı kanlı örneğidir üvey anne. Hele de yukardaki arkadaşın belirttiği gibi babanız olacak lanet olasıca amsalağın tekiyse yandığınızın resmidir. Damdan düşenin halini ancak damdan düşen anlar benim gibi. O yüzden hep derim; bir seçim yapma şansınız varsa eğer annem öleceğine babam ölsün deyin. Tecrübeye kulak verin...
nalet karı tipi. annemin hayatını cehenneme çeviren, okumasına engel olan kişi.
hiçbir üvey anne iyi değildir. en sevgi dolu gözükeni bile kendi çocuğu olduğunda üvey çocuğunu istemez. erkeklerin çoğu da karaktersiz ve amsalak oldukları için "sen benim çocuğuma ne hakla eziyet edersin!" deyip haddini bildirmez. karı ne derse onu yapar. kanından canından olanı, gece koynuna girene değişir.
hiç kimse öz anne gibi olamaz. öz annelerin de şeytan olanı vardır elbette ama hiçbir kadın kendi doğurmadığı, kocasının başka kadından olan çocuğunu gerçek anlamda sevmez. sevemez.
Bir öksüzün anasızlık hayatı muğberine
Üvey ana aşılanmış dikenli bir güldür.
Üvey aNa ne kadar Mihriban olursa gene
O rengi bû ile sun'î çiçekli sümbüldür.
Genellikle kotudur. Bir an once isinizi gucunuzu kurun ve o evden ayrilin. Ayda yilda bir gorun. Supheyle yaklasin. Zira kadinlar kiskanctir ne yapacaklari belli olmaz...insanlar ilac gibidir demisler bazilari ilac bazilari zehir.
dünyanın en acımasız gerçeği. Eller kadir kıymet bilmiyor anne !
Çevremde müşahit olduğum için bazı tespitlerimi aktarayım.
-üvey anne için ikinci bahar başlamış baba ile beraber ama evlatlar için cehennemi bir hayat başlar.(istisnalar kaideyi bozmaz)
-eğer iki tarafta(anne-evlat) saygı ve sevgi çerçevesinde davranırlar ise gül gibi geçinip giderler
-anne yelloz ise evlat iyi de olsa üzücü hadiseler yaşanır.
-evlat kötü olsa anne iyi olsa anne şefkati bir yer de neş ü nema bulup iyi geçinme sağlanır.
-şu bi gerçek herşey üvey anne de bitiyor.
-cici anne de denir buna. Üvey annenin evlatları var ise düello devam eder. Taki önceki evlatlar evden ayrılınca.
-anne kendi ekseni etrafında döner.
-Baba, cinselliğe yani kadın vücuduna kavuşmanın verdiği haz ise ev de ki otoritesinden kendi rızası ile vazgeçer.
-anne de kadınlığını kullanıp ev de hürrem havası estirir.
-evlilik devam eder. Ta ki ölene kadar.
Ben de erkeğim. Umum u efkar da naçizane bir tavsiye de bulunayım.
Ilk eşinize çok iyi davranın. Çünkü o gitti mi anlarsınız kıymetini. Liseli aşıklar gibi olursunuz ikinci eşiniz ile utangaç ve ürkek.
Nefret ediyorum üvey annelerden. Bir üvey anneye maruz kalmadığım halde nefret ediyorum. Yıllar önce ben daha minicikken mahallenin en sevdiğim teyzesi ölmüştü, çocukları en yakın arkadaşımdı. O öldükten sonra baba hiç vakit kaybetmeden evlendi, pipisinin derdine düştüğünün farkında değildi elbet kimse, bahane çocuklarımın başında biri olsun. Geldi kadın, iki çocuklu eşi ölmüş bir hanım abla. ilk başlarda çok hanımdı, çocuklar üvey anne sevinci içindeydi, kim elini uzatsa ona koşuyorlardı, sevgiye açlardı. Sonra o zamanlar en yakın arkadaşım olan şey git gide içine kapandı. Artık bana vurmuyordu, bizimle oyun oynamıyordu, öyle oturuyordu bir köşede. yıllar geçti hala o oturuşu ve bakışları ile gözümün önündedir.
derken okuldan alındı, kadının diğer adamdan çocukları okuyordu oysa ki. sonra erkek olanlar okuldan alınıp işe verildi, daha miniciktik.
sonra kuru ekmek yemeye ve en sonunda eve alınmamalara başladılar, pipi derdindeki adamda her gece karısını hallettiği için ses çıkarmadı bu durumlara. sonra teker teker akrabalarının yanına gönderildiler, vedalaşamadık bile.
yıllar sonra olayı herkes unuttu, ben unutmadım. o kadın annem ile yakın arkadaş oldu. eve geldiğimde koltukta oturuyordu, kibarca gitmesini rica ettim, annem ağzıma etti.
sonra işe başladım, o ailenin en küçüğünü gördüm, korkunçlu abla beni tanıdın mı dedi. 1.40 civarı kambur bir çocuk, koskocaman bir adam yüzüne sahip, kırışık yüzü, gözleri anlamsız. tanımadım elbet.
tanıttı kendini, sarıldık özlemle, işe her gittiğimde görüşmeye devam ettik, ablası öğretmen olmuştu, abisinin artık bir kuaför dükkanı vardı o da abisinin yanında çalışıyordu, içim rahatladı.
derken bir gün ikinci üvey anne vakası yaşadım, şeyinin derdine düşmüştü adam ile kadın, bir aileyi yıkıp iki çocuk ve bir kadını ortada bırakıp çok mutluyuz havaları içinde geziyorlardı. kadın göğsüne göğsüne vurup onlar benim çocuklarım, benim öz evlatlarım diyordu.
Küfürlü uzun süren konuşmamız sonrasında tüm zehirimi akıttım, gayet mutluyum o günden beri. işte üvey anne böyledir. Vicdan sahibi biri ise, bir çocuğun hangi anneden doğduğunun önemli olmadığını düşünüyorsa, onun sevgiye, ilgiye, yakınlığa ihtiyaç duyduğunu bilen biri ise çocuklu bir adam ile evlensin, ondan anne olur ama bunlar yoksa üvey anne etiketinden öteye gidemez.
