Annelerin Pazar gecesi vazgeçilmezi olan aktivite. Bu sırada baba muhtemelen televizyonda bir western filmi izler, çocuklar pazartesi sabahına yetişmesi gereken ödevlerini yapar halının üstünde. Ödevler bittikten sonra banyo yapılıp yatılacaktır.
erkeğin eline yakışmayan en nadide eylemlerden biri.
şahsen benim elime yakışmıyor. denemedim mi sanıyorsunuz? binlerce defa. ve bunun öğrenilerek yapılan bir şey olmadığına kanaat getirdim.
ortalama bir zekaya sahip bireyim. çok şükür ssk primlerim her ay ödeniyor. düzenli bir gelirim ve kedim var. arabamı yeni aldım 22 ay kredi borcu sırtımda. haftada minimum 3 maksimum 5 gömlek değiştirmek zorundayım. pantolon koonusunda ne yazık ki cimriyim. 2 pantolonla 5 günü geçiriyorum.
genelde dışarı çıkmadığımdan diğer eşyaların yıkanması, ütülemesi falan ayda biri ancak buluyor.
efendim şimdi, az evvel ben yine ütü yapmak istedim.
önce yaklaşık 25 dakika boyunca ütüyü aradım. ama ütüyü bulmakla bitmiyor derdi. ütü masası yok piyasada. eve taşınalı 3 ay oldu; daha ütü masasının yerini bilmiyorum düşünün.. neyse, aradım taradım derken yatağın altında buldum. çıkardım, onu kurmam 5 dakikamı aldı düşünün.
evet bazen benim de tereddütlerim oluyor, sorguluyorum var oluşumu.. acaba nasıl bu yaşıma kadar yaşayabildim diye.. çünkü doğada benim gibi uyuşuk, umarsız ve azıcık salaklar; çok yaşamıyorlar.
her neyse, ütüyü hazır ettim. neyse taktım fişe, başladım ütümü yapmaya..
ilk gömleğimi ütülerken hafif hafif duman çıkmaya başladı ütüden. dedim herhalde su buharı bu. ama böyle yanık yanık kokuyor. birkaç dakika ya geçti ya geçmedi, ütüyü gömleğe sürtüyorum, gömleği topluyor. sürtüyorum, topluyor.
ulan dedim ne oluyor amına koyayım ya; ütüyü bir kaldırdım ki gömlek yapışmış ütüye.. meğer o duman da susuzluktan çıkıyormuş. ben ütüye su koymayı unutmuşum.
hayır annemin ütüsünde su hiç eksik olmuyordu? dandik ütüyü mü kakaladılar ki bana?
delik arıyorum ütüde, su koyacağım.
ama bu kadar saçam bir dizayn olamaz. hep altı delik. yukarıda bir tane delik bulamadım. dedim herhalde alttan konuyor su.. ütünün altını, o metal kısmı tavana doğru çevirdim, döktüm üstüne suyu hafif hafif.. ama siktiğim suyu o deliklerden içeri girmiyor. gavur nasıl icat etmişse; bir türlü suyu dolduramadım. dedim amına korum ütüsünün de suyunun da; şöyle ütüyü (kırılmasın diye, ama artist gibi) koltuğa doğru fırlattım.
laaaps.
bir parçası kırıldı.
ananı sikiiim, diye koştum hemen. aldım parçayı, ulan bir de baktım ucunda küçücük bir delik. buhar fışkırtmak için. vay babayın kemiğine diyerek dank etti. meğer yukarıda ayrılan bir parça varmış arkadaş.. hemen suyu bastım, tek gömleğimi ütüledim. ütüyü de bir daha bulamayacağım bir yere kaldırdım.
yanan gömleğimi de yırttım.
gömlek yırtmayı hep merak ederdim. şu superman'in falan vardır ya klasik.. hep o hareketi yapmak istemişimdir. cortt diye yırttım. rahatladım. bir gömleği yakmak, diğerini de ütülemek için aşağı yukarı 2,5 saat harcadım.
son ütücü dedikleri benim sanırım. ütüleme konusunda türkiye'de ilk 10, dünyada ilk 3'teyim. düşünün artık.
gömleğin yakaları ve ön kısmı olmak üzere ( görünen kısımları) kısmen becerilendir, ütüden çıkan buhar sesleri ve su püskürtme özelliği olmasa o bile çekilmez ln.
Ev işleri arasında sıkıntı ve dert bakımından rakipsizdir. Eylemini düşünmek dahi insanı hayattan soğutmaya, "ölsem kalsam şurda ama şu ütüleri yapmasam" demeye yeter.
Koduğumun iş hayatını sevmemek için alın size bir sebep daha. Pazar akşamları götü yaya yaya dizi izleyip, ertesi gün okula terlikle gittiğin o rahat günlerin yerini, eğlencesini en ufak detayına kadar cımbız ve ağdayla aldırmış olan, kasavetin vücuda gelmiş hali ütü ritüelleri alıp, hayatını özenle törpülüyor. Sokayım ütüye de gömleğe de diye isyan ederekten bitiriyorum entryimi.
