obsesif bir davranış.
benden eski nesillerde hep bir yaşlılık havası hissediyorum.
mesela 3.nesil falan biriyle konuşsam abi, hanım, teyze gibi konuşurken 11.nesille konuşurken aynen panpa diyebiliyorum.
hatta bir keresinde 1.nesil biriyle konuştuğumu hatırlıyorum, sanki süleyman demirel'le konuşuyormuşum gibi hissettim, binaenaleyh saygıda hiç kusur etmedim.
4 nesil öndeki bi yazarla mesajlaşırken doğruluğuna şahit olduğum tespittir.
1 sene kadar önce, yine sözlükteki siyasi başlıkların birinde saydırıyoruz birbirimize. arada bi entry hiç uymuyor başlığa. mantıklı tespitler içeren, iki tarafa da naif göndermeler yapılan, iki tarafında haklılığı, haksızlığı dile getirilen bi yazı. öyle uzun, virgülsüz entryler gibi de değil. yazar dikkat etmiş noktalamaya da. bi kendi yazdığım, direk saldırıya yönelik entrye baktım. bi bu yazıya. utandım kendimden.
yazara, hafiften gururu okşayan ve ucu açık bi mesaj attım. mesajlaşmaya devam etmek istiyorum yani. yazardan yine entrydeki gibi mantıklı ve akıl dolu espiriler içeren bi cevap geldi. cevabı 2-3 kere okumuşumdur, o derece beğendim yani. geri mesaj atacam da, cevaba uygun kelimeler yok ki benim bellekte. ben çift l li entelektüelim, o tek l li. basit şeyler yazıp altta kalmakta istemiyorum. epey altta olduğum belli zatende, en azından "hiç mi kitap okumadın be kardeşim, bunlar nasıl cümleler" demeyecek kadar bişeyler yazayım yeter.
mesajlaşma ilerledikçe ben yazarın orta boylu fit vücuduna spor kumaş bi kıyafet ekledim, boynuna bi fular taktım, tam ağzına pipoyu koyacaktım ki, bi mesajıma dershanede olduğunu da belirttiği bi cevap verdi. soruncada üniversiteye hazırlandığını öğrendim.
haydaa.
benim hayalimdeki boy kısaldı, vücut bi şekilsizleşti, fular mular o rüzgarla uçtu gitti zaten. gömleğinin bi kısmı dışarda, saçını ne tarafa dikeceğine tam karar verememiş bi tipe döndü bizim yazar. yazdıkları bi değersizleşti gözümde, saygı falan kalmadı zaten. köpek muamelesi yapasım geldi çocuğa. "6-7 sene mühendislik okudum lan ben, sen kimsin" diyesim geldi içinmden.
bakarsan, yazar aynı yazar, yazılar aynı yazılar. ama ben nasıl bi konumlandırma yaptıysam artık kafamda, 4 olan notunu 5 yapıp takdir verecekken, birden 1 yapıp sınıfta bıraktım elemanı. baksana istemsiz olarak eleman dedim baştan beri yazar dediğim kişiye.
biliyorum alakası yok ama bazen böyle hissettiğim oluyor. hissetsem gene neyse ama öyle davrandığımı farkediyorum.
mesela 5. nesil bir yazarla ilk mesajlaşma anında istemeden şu tarz bir şeyler yazmış olabiliyorum:
- abi çok güzel yazmışsınız, elinize kolunuza sağlık. evinize halil ibrahim bereketi olsun inşallah. saygılar.
herif sonra 20 yaşında çıkıyor iyi mi? -halil ibrahim kim lan, türkücü mü? diyor. itin eniği. diğeri daha kötü amk. 8. nesil yazara -naber lan sikik? diye mesaj atıyorum herif 35 yaşında çıkıyor. adres falan istiyor benden.
biliyorum alakası yok ama biri çıksın alakası yok desin tekrardan. güzelce anlatsın böyle durumu. artı vericem.
