4 mevsim yağışlı, doğal kaynakları son derece yeterli ve çeşitli, geostratejik bakımdan önemli bir ülkenin nasıl olup da bu hale getirilebildiğini asla anlayamadığım ve zaman zaman üzerinde düşünmek isteyip anlama veremediğim sorunsal.
amerikayı, almanyayı, ingiltereyi, fransayı güçlü kılan kömünist, katolik, protestan, ortodoks, müslüman, ateist vs. ne varsa herkesin ülke çıkarı için çalışmasıdır.biz de gerçek üretimi siyasi partileri,takımları,ırkları vs. farklılıkları bırakıp gerçekten toplum olarak üretme isteği bilincini yansıttığımız zaman gerçekleştireceğiz.
insanımız ne zaman bunu sorgulayacak diye merak ediyorum. cumhuriyet döneminden beri hala ağır sanayiye geçemedik. gelin bari sözlük yazarları biz iyi bir örnek oluşturup kollektif bir bilinç oluşturmak için çaba gösterelim.iş lafta kalmasın.
kalkınma ve dışa bağımlı ekonomi sorunlarının kökten çözümüyken, evet bunu yapamıyoruz. bu konuda adım atmayan her brokrat, her siyasetçi, her yerel yönetici benim için işbirlikçidir. bu kadar da net...
üretmeyip başka ülkelerin ürettiğini kullanan ülke:
ithalatı ihracatından fazla olacağı için cari açık veren ülkedir. sürekli borçlanır.
örneğin ithalatı 50 milyon dolar ihracatı 30 milyon dolar olan ülke 20 milyon dolar zarar eder.
ihracatı 30 milyondan 150 milyon dolara çıkmış olan ülkenin aynı zamanda ithalatı 200 milyon dolara çıktıysa yine fazlasıyla zarar edeceğinden ekonomisi büyümesine rağmen eksi yönde büyümüş olur. mal giriş çıkışı artarken borçlanmada artar.
ülkemizde son 10 yıldır durmadan anlatılıp duran en tehliekli ve şaşırtmalı yalanlardan biri ihracatın artması üzerinden ekonominin büyümesi ile ilgilidir.
cari açık konusu fazla irdelenmez ve eğer açılırsa olabildiğince çabuk bir şekilde konu kapatılır.
halbuki ithalat almış başını gidiyordur.
bu durum tam bir faciadır ancak mal girişi fazla olduğu için vatandaşın gözüne herşey ilerliyor, iyi gidiyor gibi görünür. ama aslında tam tersidir. elin amerikalısının babasının oğlu değilizdir. ya da çinlinin. ya da rusun. bu yüzdendir ki gaflet ve dalalet ve hıyanet içindekiler; bu bataklık düzenini devam ettirmek amacıyla "istikrar sürsün türkiye büyüsün" şeklinde siyasi sloganlar seçer. sanki istikrar sürmesse bu mükemmel düzen çökecek ve kötü olacakmış gibi.
özellikle ağır sanayi ve iletişim bilişim alanında dünyaca ünlü markamızın olmadığı göz önünde bulundurduğumuzda doğru olan bir önermedir. örneğin pardus işletim siteminin her ne kadar bizim ürettiğimiz bir işletim sistemi gibi algılansa da aslında çekirdeği yerli olmayan bir marka tarafında üretilmektedir.
geçenlerde bir arkadaşım yardımcı doçent olmak için yabancı dergilerde makale ya da araştırma yazısı yayınlamamızın diğer ülkeler açısından avantaj olduğundan, kendi ürettiklerimizi diğer devletlere altın tepsi ile sunduğumuzdan bahsetti. o arkadaşımı bu başlığa yönlendirme imkanım olsa idi keşke.
üçüncü dünya ülkesi olmak böyle bir şey. Bu yüzdendir işte, sahiplenme isteği. Her şeyi sahipleniriz ve biz üretmediğimiz için bizlerden bir parça aktararız. Arabaları boyarız, defterleri çizeriz. Hep bu sahiplenme isteğindendir bunlar. Düşününce, bedenimize de yapmıyor muyuz bunu? Onu sahiplenmek adına, saçlarımızı, kıyafetlerimizi bizden bir şeyleri yansıtmak istercesine şekillendirmiyoruz muyuz?
--spoiler--
üretmedik, tükettik; hazıra konduk hep yattık. hazıra dağ mı dayanır beyler! ilimsiz çağ yakalanmaz, ilimsiz kaldık sığ kaldık, kaldık böyle kıraç, ciğeri beş para etmeyenlere el açtık ve kahretsin yaşıyoruz onlara muhtaç.
--spoiler--
aslında üretiyoruz ancak elin yabancı şirketi ürünün tasarımını yapıp, projesini çizip bize yolluyor, bizim emeğimiz en düşük ücretler ile üretiyor ve toplam kazançtan bizim payımıza düşen yüzde biri dahi aşamıyor bazen. en acısı da bizim işgücü piyasasında üretilen bu ürünleri yine kendi pazarımızda alıcılara sunuyor olmaları fakat yabancı sermaye olduğundan kaynaklar dolayısıyla kazançlar hep dışarı akıyor. serbestleşme, esnekleşme, yeni sosyal politikalar falan hep bizim gibi gelişmekte olan ülkelere zarar veriyor, bundan dolayı da işgücü piyasalarımız dahi bir bakıma dışa bağımlı hale geliyor. örneğin 100 dolarlık bir ürünün 40 doları; tasarım, proje yapanlara, 30 doları; kullanılacak girdilere, 20-25 doları; üretim maliyetlerine gidiyorsa ancak 1-2 doları bizim gibi emeğini kullanarak üretime katılan ülkelere kalıyor. hal böyle olunca kendin pişir kendin ye değil de kendin pişir onlar yesin oluyor. üretiyoruz ancak çok düşük yüzdelerle, paylarla, geri dönüşlerle devam ediyoruz.
üretim ve tüketim iktisadın tamamlayıcı döngüsü.
tüketilmeyen üretilmiş sayılmaz.
dünya iktisadi hayatında gelinen muazzam iş bölümü.
sayısız meta uluslar arası üretimin montajı.
nasa, uzaya fırlattığı araçları kendi üretmiyor.
bilişim teknolojisi keza.
evet eskiden büyük oranda ham made ihraç eden ülkeydik. mamul madde ithalatçısı.
şimdilerde ihraç malı kalemlerini incelersek değişimi fark edebiliriz.
ithalat keza. şimdi ağırlıklı olarak ara madde alıyoruz. ne için üretimde kullanılmak üzere.
yetersizlik elbette söz konusu.
gelişmekte olan ülkeler içinde anılmamız da bunu göstermiyor mu.
ama gelişiyoruz.
üstelik katma değeri yüksek imalatta kat edeceğimiz mesafe, gelişmemize ivme katacaktır.
bunun için ar ge yatırımlarını arttırmak, ve inanıyorum ki her kesin hem fikir olduğu nokta, eğitimi ülke gereklerine uygunlaştırmak.
ümit ve gayret daima başarıya doğru seyreder.
ürettiriyorlar mı diye sormak istiyorum. Türkiye'de özellikle de üniversitelerin teknoparklarında o kadar muhteşem icatlar yapılıyor ki ve bu icatlar bilinmeyen bir engel tarafından gün yüzüne çıkamıyor.
