ünlü biri öldüğünde sadece o gün üzülme ve o garibi sadece o gün anlama hatırlama yavşaklığıdır.
ne oldu lan o gün harici arayıp sormazdınız, dünyadan bile bir haberdiniz, belki sesinden nefret ederdiniz, belki de görmemek için kanal değiştirirdiniz ölünce mi kıymetli oldu o adamcağız haaa?. dürüst olamadınız bari arkasında durun da cenazeye de gitmeyin de şerefsizseniz bile onurlu şerefsiz kalınız. mutluluklar sizinle..
kemal sunalın ölümü kadar hiç bir ünlüye üzülmeyen efsane nesiller vardır ülkemizde. zira babalarından çok kemal sunalı görmüşlerdir çocukluk yıllarında.
en basitinden 10 kasımda, mustafa kemal atatürk'ün ölüm yıldönümünde facebooktaki kemalist(!)'im diyen bi sürü ergen o günle ilgili bi sürü şey yazıyor fakat 2 saat sonra, nedendir bilinmez herkes yine aşk acısı çekmeye, eskisi sevgiliye facebook üzerinden laf sokmaya devam ediyor. kısacası başlıkta da dendiği gibi yavşaklığın önde gidenidir.
siz ünsüz ünvansız öldüğünüzde yaşayan bir ünlü sizin için ne hissedecekse siz de onu hissetmelisiniz şeklinde desteklenebilecek durumdur. bıraktığı eserler varsa zaten onlar yaşamaya devam edecektir zira bu ünlü merhumun, merhumenin.
hayatı değerli kılan popülarite,bilinmişlik,tanınırlık ya da övülmüşlük ise o zaman ayrıdır tabi.
