hazırlık ile birlikte 5 yıllık üniversite hayatımın son dersine bugün girdim ve bitti abi. koskoca 5 yılı tek cümleye sığdırmışsın gibi değil mi? ama öyle değil işte bölüme girdiğim ilk günü hatırlıyorum herkes hazırlıktan bir iki arkadaş veya tanıdık yüz var mı? diye arardı çevresini sonra hayatlarına çok iyi anlaştıkları insanlar girdi belki çok tanıdığım dediği insanları tanımadığını fark etti, sevdiği bir kız vardı sınıftan konuştular olmadı anlayamadılar birbirlerini, şundan hiç haz etmiyorum dediği insanlar oldu, hayatını kaybeden arkadaşları vardı belki, arkasından bol bol sövdükleri ama yüzlerine güldükleri hocaları vardı, sabahlara kadar sınavlara çalışanlar vardı 1-2 saatlik uykularla sınavlarına girdiler nöbetleşe uyudular belki, çoğu bitsede gitsek dedi iyi mi! şimdi noldu peki hiç birisi ama hiç birisi bitmesini istemediğini fark etti. evet dünyada iyi veya kötü her şeyin bir sonu vardı bakın bununda sonuna geldik. Allah nasip ederse yüksek lisansla bu akademik hayatı devam ettirip ellerinde kalan 3 5 kişiyle devam edeceklerdir belki.
Şimdi hepsi birer hatıra oldu, zaten hayat birkaç hatıradan başka nedir ki!
bunalimina dun girmis bulunmaktayim sayin sozluk. uni. bitimiyle ciktigim eve 2 arkadasim yerlesti ve onlarin eglenirlerkenki videosunu gorunce icim bi ciz etti. uzatsa miydik acaba?
agustosa kadar cok eglenip. eylul ayinda ulan keske okulu bi sene daha uzatsaydim diye ah cekeceginiz eylem. is yok, aile arkadas gibi olmuyor, sinirler yavas yavas geriliyor.
bombok bir hayata merhaba demenin başlangıcıdır. hele ki hemencecik kurulu bir düzene, bir işe ve sıcacık bir yuvaya sahip değilseniz. evet, yanlış okumadınız. en güzel yılların bu tadını çıkar derlerdi üniversitede de inanmaz, oflar puflar idik. gelelim görelim hayat gerçekten bunalım bir hal almaya başlar. kendinize döner tüm oklar, kendinizi eleştirir ve tembel, işe yaramaz hissedersiniz. ama üzülmeyin en azından siz de meslek sahibisiniz artık. üniversiteli işsizlere katılacağınızı unutmayınız. en azından bir süre. dip not: bu geçici bir durum.
insanları büyük beklentilere sokan ama bu beklentileri karşılayacak duyguları yaratmayan durum.
dün son sınavımı bitirdim. ne bir rahatlama ne bir mutluluk, uykusuzluktandır diye sallamadım. 12 saat uyudum. kalktım, normalde hiç yapmadığım ev temizliğine giriştim. biraz internette dolandım.normalde ne yapıyorsam, yine aynı şeyleri yaptım. hala bir değişiklik yok. sanırım sadece ev temizleme isteği yaratıyor bu olay.
4 Yıldır bit artık denilen okulun nasıl bittiğinin anlaşılamamasıdır. içim acıyor lan bitti resmen öğrencilik hayatım. okul bitince şunu şunu yapacağım diye kurduğum hayaller şu an sadece iş gibi görünüyor gözüme. iş hayatına adım atar atmaz yaşlanacağım gibi geliyor ya da benim psikolojim bozuk.
umulduğu kadar güzel bir olay değil. okul bittikten sonra; o göreceli rahatlık, serbestlik gider ve en az yaşlanana kadar sürecek iş hayatı başlar. kimi zaman haftasonun bile olmaz. gecen gündüzüne çalışır. pisliklerle aynı ortamda çalışmak zorunda kalırsın. okulu öp başına koy adamı kıl etme.
yıllarca olması için uğraşılan, gerçekleşince afallatıp üzen ama bir daha olmasını istemediğiniz ( gurbet ve rezillik sebepleri) başarı sembolü. evet şu an bitirdim daha ilk günden yalnızlık çöktü ve sorumluluk omuzlarımı ağrıtmaya başladı. bekle acınılası hayat geliyorum...
akademik olarak okulu noktalayıp hayat okuluna başlama çizgisi. belki kısa süreli bir sevinç. ardından gelen askerlik stresi ve iş bulma/yapma sıkıntısı ise üniversiteyi bitirmenin sevincini bir nebze olsun gölgede bırakmaktadır. ama hayattan her an tad almak lazımdır.* bu gidişata kendimizi adapte ettiğimizde ise üniversiteyi bitirme sevinci sadece ufak bir heyecandan ibaret olacaktır. oysa ki bir çoğumuz için akademik takvimin noktalanmasıdır ve insana büyük hazlar vermesi lazımdır/vermelidir. ben bugün bu sevinci tattım allah herkeze nasip eyleye.
(bkz: bir anı defteri olarak sözlük)
