dünyanın en boktan şeyidir. bunu yaşadım ve psikolojim düzelmediği için; yüksek lisans yapmaya gittim. sonra yine eve döndüm baktım yine sevmedim evi; sonrada doktora yapmaya gittim. sonrada eve dönmedim zaten. sakın kimse evine dönmesin. o rahatlığı asla bulamazsınız. aman diyim.
herkes de şikayet ediyor.
eve dönünce rahatlayan bi ben mi varım mına koyim.
günün 20 saati yataktayım. yemek, bulaşık, ütü derdim yok. "anneeaa, su!" diyorum su geliyo, "anneea karnım acıktı!" diyorum "yemek hazır, gel." diyo. böyle rahat başka nerde var lan?
kişi bundan sonraki hayatında eşşek gibi çalışacağı için, 4 yıllık tatilini erkenden bitirmiştir. hem okuyup hem çalışanları tenzih ediyorum tabi. onların tatili belki emeklilikte. maaş kuyruklarında. evet.
menajerlik oyunlarındaki "x ülkesindeki yaşam stilini zor buldu" eşiğinin eğitimdeki versiyonunu yaşayan öğrencinin başına geleceklerini fark edemediği andır.
savaşta 75 kişiyi öldürüp mağrur bir şekilde tekrar sessiz sakin evinize dönülecek hissi verir. biraz dinlenme iyi gelir ama zamanla insan o aksiyonu özler.
berbat bişeydir, uzun süre durumu kabullenemez ve bunalıma girersin..
4 senenin sonunda okuduğun yerden kopamazsın, sürekli bi bahane ile gider gelirsin.**
ic burkar, yani uzuluncek bir tarafi yok aslinda ne guzel bitirmissindir okulu, devamdi, sinavdi,vs. streslerden kurtulmussundur ama insani yinede uzer.
