okulu bitirip ailesinin yanına geri dönme durumudur.
aile ile yaşamayı unutmuş bir öğrenci için zor alışılacak durumdur. yıllarca kafasına göre yemiş içmiş, gezmiş tozmuş öğrenci kişisi evde unuttuğu sorumluluklarına geri dönmek zorunda kalır. sıkıntılı bir dönem diyebiliriz.
herkes de şikayet ediyor.
eve dönünce rahatlayan bi ben mi varım mına koyim.
günün 20 saati yataktayım. yemek, bulaşık, ütü derdim yok. "anneeaa, su!" diyorum su geliyo, "anneea karnım acıktı!" diyorum "yemek hazır, gel." diyo. böyle rahat başka nerde var lan?
berbat bişeydir, uzun süre durumu kabullenemez ve bunalıma girersin..
4 senenin sonunda okuduğun yerden kopamazsın, sürekli bi bahane ile gider gelirsin.**
dünyanın en boktan şeyidir. bunu yaşadım ve psikolojim düzelmediği için; yüksek lisans yapmaya gittim. sonra yine eve döndüm baktım yine sevmedim evi; sonrada doktora yapmaya gittim. sonrada eve dönmedim zaten. sakın kimse evine dönmesin. o rahatlığı asla bulamazsınız. aman diyim.
çok kötü bir süreçtir. 4 sene kazandığım bütün alışkanlıklar yerle bir oldu sanki. yada ben hiç bu evde yaşamamışım gibi geliyor. alışamıyorum sözlük...
