okuduğun bölüme göre biraz farklılık gösterir o.. ben tıp okuyanlardan öle biş şikayet duymadım mesela.. ya da iyi bir üniversitenin iyi bir mühandislik fakültesinden mezun olanlarından.. öğretmenlikte bile tamam kpss var ama sonuçta kazanınca bir şeyler yoluna gireibliyor..
ama genel itibarı ile ilk entry deki yazılanlar doğrudur..
işsiz kalmaya mütevellit çevreden yükselen seslerin nahoş tınısını delirene kadar işitmek. yalnızlık doktorası yapmak ve hayat karşısında güçsüz, başarısız, işe yaramaz, biçare hissetmek.
bitene kadar canını çıkaran ama sonrasında yani hani o mezuniyette vay be bitti 5 koca sene dedirten aslında koca bir boşluk. hatta bazen,"başa dönebilir miyim?" sorusu bile geliyor akıllara.
gerçi bu soru okul bitiminden sonra yaklaşık 3 4 seneyi devirdiğin vakit geliyor ama olsun. hayatın zorluğu ya da bazen can sıkıntıları yük olunca ölesine bir anda geliyor akla ahhh dedirtiyor ama bitti işte demek yüze gerçeği vuruyor.
gecen yaz mezun oldugum icin gayet asina oldugum bir duygudur. aciklidir. acisi hala tazedir. onca zorluktan, guzellikten beraber gectiginiz can dostlari artik her istediginiz zaman gorememenizdir. birisi new york, brisi istanbul, birisi diyarbakirdadir belki. her zaman ozlersiniz. eger sizi mesgul edecek bisey yoksa eger surekli universite yillarindaki anilarinizla basbasasinizdir.
ulan hiç yaşayamadık üniversitenin güzelliklerini. evden okula okuldan eve. ben böyle düşünüyorum valla. ha geri dönme şansım olsa döner miyim? si.seler dönmem. bidaha diferansiyel denklemler, devre teorisi görürsem intihar ederim.
