iş yerinde böyle bir tip var. odtü makine mezunu arkadaş. şimdi ikinci kez hazırlanıyor. girdiği denemelerde de birinci oluyormuş söylediğine göre. bilgisayar mühendisliğini okumak istiyor sanırım. onca seneden sonra ders kitabını görmek bile zor gelirken bana, adam gece yarılarına kadar ders çalışmakta. ne azimmiş. (bkz: azimle bevl eden taşı deler).
Cesaret edemediğimdir. it gibi çalıştım lakin istediğim bölüm gelmedi. Ben de farklı bölümleri inceleyip kendime daha farklı istekler oluşturdum. Tercihimi yaptım. Sonradan karar verdiğim yer de kesin geliyor. Pişman mıyım? Hayır. Her insan istiyor hayallerini gerçekleştirmeyi ama bazen fazlasıyla çalıştığın halde hakkını alamıyorsun. Hevesin kırılıyor. Şahsen gurur yaptım. istediğim bölümden çağırsalar da gitmem gayrı. Ama kendine güvenen arkadaşların değerlendirmesi gereken bir durum. .
Ben ünivetsite kazanmam, üniversite beni kazanır der, egomda boğulur giderim.. Eyyollamam bu kadar haydi hayırlı işler.
kişinin geçen yıl ile aynı konuları, aynı hayatı tekrar yaşadığı anda ''ulan ne vardı gidip kurtulsaydık, herkes gitti iyi kötü demedi.'' diyerek bazen sitem ettiği, sonra da ''dur benim hayalim var ya o yüzden bekledik ya lan otur çalış.'' diyerek tekrar kendini motive ettiği dönemdir. gel gitleri oluyor beynin de insanın.
ilk senenin başarısız sonucuna bakacak olursak gayet tecrübeli girilecek 2.üniversite sınavıdır. üzülmeyin arkadaşlar bende bu sene 2.kez gireceğim. ilk sınavdaki hatalarımı, yanlışlarımı anlamış oldum böylece. şimdi sınava daha hazır bir şekilde gireceğim, inşallah da istediğim bölümü kazanacağım. allah'ım herkese nasip etsin iyi bir yerler kazanmayı.
2009 daitükimya mühendisliğini kazandıktan bir buçuk sene sonra karar verip gerçekleştirdiğim eylem. hazırlığı okudum. Bölümün ilk dönemini okudum ve sıkıldım. Dersler olsun, bölüm olsun, hocalar olsun, okul olsun bir türlü alışamadım. Sevemedim bir türlü. Ve karar verdim. Sınava tekrar hazırlanıp bir özel üniversitede tam burslu okumaya.
Ikinci dönem ne ders seçimi yaptım ne okula gittim. Eski dersaneme gidip bir önceki dönemin ygs - lys kitaplarını istedim. Evde oturup yavaş yavaş çalıştım kendi kendime. Yaz yaklaştıkça hava ısındıkça çalışmaktan sıkıldım bıraktım çalışmayı. Sona doğru biraz matris, determinant, türev, integral falan çalıştım ve öylece girdim sınava.
Sonuç;
ygs ve lys de matlar ful. 444 sayısal puanı ve istanbul kültür üniversitesi - elektronik mühendisliği(tam burslu).
Yerinden memnun olmayan herkese yapılmasını tavsiye edeceğim bir eylem. Mutlu olmadan okunmuyor.
Şimdi çok mu iyi?
Bence iyi. Okulda bazı orospu çocuğu hocalar da olsa sevdim ben bu okulu.
Bir kere itüde olmayan parasıyla hava atanlar varken burda adam olan parasıyla ezik hisseden insanlar var.
Edit: Bu sene itibariyle mezunum. Çiçeği burnunda bir elektronik mühendisi olarak işsizliğin tadını çıkarıyorum şuan. Allah yolumu ve bahtımı açık etsin inşallah.
tadılmak istenmeyecek bir tecrübedir veya uzaktan öyle görünüyor. bunu yaşamamak için her gün illallah dediğim ve pişmanlığını yaşadığım tıp fakültesinde 5.sınıfı bitirmekteyim.
