üniversiteye kapak atalı çok oldu, son sınıfım. hiçbir şekilde uzun süreli rahat olduğum bir zamanı hatırlamam. şimdiki avuntum ise; iş hayatına kapak atsam rahatım.
iş hayatından da sıkılırsak sonu mezarlıkta bitecek sanırım.
Bitmezki bu rahatım serüveni. Kazanayım rahaıtım, 3 e geçeyim rahatım , mezun olayım rahatım, askerfen geleyim rahatım, işe gireyim rahatım,, evleneyim rahatım, ev alayım rahatım, araba alayım rahatım. El öldün yavrucum öldün la öldün öldün.
Toz pembe bir laf. Öyle değil o işler. Rahatlama söz konusu değil.
Üniversiteye kapağı atınca ardından şunu diyorsunuz: "okulu bir bitireyim rahatım".
Okul bitiyor akabinde şu kelimeler dökülüyor dilinizden:"bir işe kapağı atayım rahatım"
işe kapağı atıyorsunuz, genelde atamıyorsunuz, o size kafayı atıyor. Pat iki doksan yerdesiniz. Kpss mi özel sektör mü şeklinde kendinize sora sora Öyle bir kaç yıl sürünüyorsunuz.
işe yerleşebilenler çok şanslı tabi. Ama bitiyor mu bitmiyor!
Akabinde ve detayında öteki kapaklar geliyor önünüze. "Hayırlı bir kısmet bulayım Şu evliliğe de bir kapağı atayım rahatım" diyorsunuz. Evleniyorsunuz, bir çoğumuz evlenemiyoruz tabi ki, borç harç yığın. "Şu borçları bir keseyim rahatım" diyorsunuz.
Borçlar bitiyor, bitiyor bitmesine de rahatlama umutları hiç bitmiyor...
