pek çok insanın aksine iğrenç bir üniversite hayatım oldu.okuduğum dört buçuk yıl boyunca sürekli üniversiteyi bırakmanın hayallerini kurdum fakat bir türlü nasip olmadı. geceleri günlerce ağlamışlığım vardır. o kadar kötüydü ki askerliğim bile öğrencilik hayatımdan daha güzeldi ( askerliğimi hatay serinyol'da ve nizip mülteci kampında yaptım günlük on iki saat nöbetim vardı) nasıl bir yer olduğunu bilen iyi bilir türkiye'de en kötü askerlik yapılacak yerlerden biridir. neyse olaya gelelim üniversitede öğrenciyken üniversite hiç bitmeyecek gibi, bazı dersleri hiç geçemeyeceğim gibi geliyordu örneğin; mekanizmalar, akışkanlar mekaniği, ısı transferi, mesleki ingilizceler...fakat nasıl olduysa zorda olsa bu derslerden geçtim ve üniversiteyi bitirdim sonrası mı? yıllar önce mezun olmama rağmen düzenli olarak hala haftada en az bir kez rüyalarımda üniversiteyi görüyorum. sınavlara geç kalıyorum ya da kaçırıyorum, bütün vizelerim ve finallerim kötü geçiyor üniversite uzadıkça uzuyor. verdiği hissi anlatamam, yaşayan bilir. bu durumu sadece benim yaşadığımı sanıyordum fakat bazı insanlarda benzer vakaları görmek beni sevindirdi.
not:hiç bitiremeyenler olsada her şeyin bir sonu olduğu gibi üniversitenin da bir sonu var ve bitiyor arkadaşlar ama psikolojik etkileri hiç bitmiyor.
