sırf bunun için üniversiteyi kazandım ben zaten. ilk okula giderken, her pazar saat 7'de kalkıp; okulun dağıttığı "can matematik dergi" yayınlarını babamla çözmek tam bir işkenceydi. anlamazdım dersleri, adam bir bağırırdı. 7 gün kendime gelemezdim.
şimdi çok farklı. diferansiyel çalıştığımı gördüğünde; "burada hiç sayı yok, hep çarpı işareti bir de y var." diyor. gülmekten kopuyorum.
