sırf bunun için üniversiteyi kazandım ben zaten. ilk okula giderken, her pazar saat 7'de kalkıp; okulun dağıttığı "can matematik dergi" yayınlarını babamla çözmek tam bir işkenceydi. anlamazdım dersleri, adam bir bağırırdı. 7 gün kendime gelemezdim.
şimdi çok farklı. diferansiyel çalıştığımı gördüğünde; "burada hiç sayı yok, hep çarpı işareti bir de y var." diyor. gülmekten kopuyorum.
ki sen üniversiteli olmasan hayatı sınav yapmış bu ülkede ne yapardın ey üniversiteli!
öyle bir kayıp olurdu ki bu senin için ne yapacağını bilemeyip normal, insan gibi yaşayabilirdin bi de mazallah.
