çok cıvık bir ortamdır , çoğunlukla herkes politiktir , işlerine yaradığınız sürece arkadaşlıkları da iyidir , herkese hemen güvenmemeniz gereken bir ortamdır .
Üniversitedeki ilk tartışmamı yaşadığım arkadaş bir gün defterimi gördü ve "böyle güzel not tuttuğunu bilseydim seninle tartışmazdım." dedi. O gün eve gittiğimizde benimle telefon üzerinden iletişim kurup özür diledi, herkesi kendi gibi sanan rachel green de affetti elbette onu. Birkaç hafta sonra onu iyi arkadaşlar kategorisine dahil ettim ve ardından notlarımı istedi, verdim. Ertesi gün bana selam bile vermedi.
Uzun lafın kısası tamamen çıkar üzerine kurulu ilişkiler oluyor. Belki bir iki samimi arkadaş...
Sahte değildir. Ya da şimdiki zamanlarda sahte ama benim zamanımda sahte değildi. Adam gibi adam bulursanız, benim gibi 40 yaşına gelseniz bile hala görüşürsünüz.
Çıkara dayalıdır. Kimileri vardır ki siz not vermedikten sonra selamı sabahı bile keser. Nadiren iyi insanlar çıkıyor insanın karşısına. Öyle insanlar bulursanız kaybetmemeye bakın.
Sınıfımdakilerin biri yırtık pantolon giyer, biri pantolonun paçasını kıvırır çorap giymez diğeri pijamayla gelir. Ne arkadaş olacam lan ben bunlarla. Geç en arkaya ders bitince siktir ol çık taktiği benimkisi. Yaşasın asosyallik.
Yok gibi bir şey, ya da ben fazla asosyalim. Suan gercekten siklikla gorustugum, arada bir tatile ciktigim, kisaca her anlamda gercek hayati paylastigim tum arkadaslarim ya ilkokuldan ya da ortaokuldan tanidiklarim.
