üniversite mezunlarını çoğunluluğunun işsiz kalmasından yakınan cümle. belki de üniversiteye gitmese bir erkek çırak olsa herhangi bir meslekte, hayata daha erken atılıp aile kurabilecekti ya da ne bileyim para kazanmaya başlayıp kendi ayakları üzerinde durabilecekti.
bu saçma ama gerçek düşüncelere kapılmamak elde değil ülkemizde. yazıktır okumak uğruna verilen emeklere, bağlanan umutlara, beklentilere... maddi açıdan zarar bir kere. eğitim yönünden de tartışılabilir bir çok eksiği var ülkemiz bünyesindeki üniversitelerin. 'öğretmen oldum, hiçbir şey bilmiyorum' ya da 'mühendis oldum asla yeni bir şey üretemem' diyen hayatın gerçeği kardeşlerimiz var ülkemiz üniversitelerinden mezun.
tüm bu acı gerçeklere rağmen, fakirliğimize rağmen, düşünebilen çağdaş bireyler olabilmek için okumaya çalışıyoruz inadına. seviyorum ben ülkemizin gençlerini sırf bu yüzden.
işçi çocukları meslek lisesine gitsin, üniversiteye ise para babası eroin mafyasının çocuğu gitsin görüşüdür. köşeyi dönememiş olanın çocuğunu da yoksulluğa mahkum eden bir tür yeni kölelik önerisidir.
üniversiteler meslek lisesi değildir. iş bulmak hepimiz için önemli/önemliydi. Ama unversite için en onemli ve tek amacı iş bulmak olarak goren insanlar ancak konuya bu açıdan yaklaşabilir. Ki onların işsiz olması haktır.
pek de yanlış olmayan tanımlamadır. malum, üniversitede verilen gaz ile size mezun olur olmaz bir yerlerde yönetici olacakmışsınız gibi bir vizyon verebilirler. bu sebeple de iş seçme eğilimi yüksek olur insanların. üniversite okudum bu işi mi yapacağım sorusunu sesli olarak dile getiren kişi, işe yaramayan kişidir. iş dünyası son derece acımasızdır ve bu konularda, hangi işi kimin yapması gerektiği ile ilgili de çok fazla kuralı yoktur. makbul olan da, gerektiği zamanda gözünü karartabilip her işe atılan insan tipidir. bu sadece bizim ülkemizde de böyle değildir, hemen söyleyeyim.
o yüzden, bu işsizlik rakamlarının çok acı olduğu kesin, buna diyecek birşeyim yok. ama yüzlerce kişiyle mülakat yapmış, işe giriş, iş yapma ve işten çıkış evrelerini takip etmiş biri olarak çok rahat söyleyebilirim ki, bu işsizliklerin önemli bir kısmı keyfidir. beğenin ya da beğenmeyin, işe yeni başlayan bir adamı mağazaya gönderdikten 3-5 saat sonra o kişi işe uygun olmadığına karar verip kapıdan çıkıyor ise bunun tartışılacak bir tarafı yoktur. iş hayatının genç nesli tüketmesi, çalışan neslin mutsuzluğu başlıkları altında yukarıda yazdıklarıma karşı önerme olabilecek bazı tepkiler alacağımı zannediyorum. ama kişinin, iş hayatına girmeden, birşeyleri yaşamadan peşin önyargıyla hareket etmesini kabul edemiyorum. zaten bu tarz bir arayış ihtiyacının da, iş hayatına girmeden başlayacağını düşünmüyorum. umarım bu sağlıksız yapı yakın zamanda değişir ve gerçekler üzerinden konuşuruz.
üniversiteler meslek öğretir. o mesleğin sahiplerini hayata katmak ise yürütmenin işidir. ama her iş yürüyor, bu iş yürümüyor. yav milli gelirimiz ha bire yükseliyor yetmiyor mu, daha işi napcaksınız.
2001'den bu yana bakıldıgı zaman işşizlik oranındaki artışlar epey fazladır. son 8 sene zarfına bakıldıgında herhangi bir alanda istihdamın olmaması,olan istihdamların kapatılması ( şeker fabrikaların kapatılıp şili'den şeker kamışı almak ) sonucunda istihdamın yapılmayıp azaltılması sonucu işşizlikteki artma dikkate alındıgında uzun süreli devam edecek durum.
aslında en komik yanı şu;
biz şu kadar üniversite yaptık deniliyor.
1. sen üniversite yapmadın,mevcut fakülteleri ayırıp üniversite dedin.
2. bu ayırıp üniversite dediğin yerlerde bölümleri açtın vs. vs.
işte asıl nokta burası kendimi deha zannediyorum bazen!bu üniversiteleri açtında burdan yetişen kişilere istihdam yarattın mı? burdan çıkan insanların gelecekleri hakkında bir plan yaptın mı? kalifiye işşiz yetiştirdiğinin farkında mısın? soruları geliyor.
bu soruları sadece ben düşünüyorum olsa gerek bundan kendimi deha olarak görmeme sebep olan durum diyede değerlendirilmesi mümkündür.
