21 yaşındaysanız ve aşık değilseniz üniversiteden mezun olmak çok gereksizdir. en azından millet bitsin bu okul evleneyim diye düşünürken, siz mezun olunca bok gibi ortada kalacağınızı hissedersiniz. erkenden iş güç hayatına atılayım desen ülke şartları malum, yıllardır işsiz gezenler var. okulu uzatayım desem aileme yazık, bu kadar bencil olamam. ne halt yiyeceğim ben sözlük?
iş aramak, iş aramak, iş aramak ve iş aramakla devam edecek silsilenin başlangıcı. sonrasında bulunan işten mutlu olamayan insanlar varolur ki bu konuya hiç girmeyelim.
acayip koyan hadisedir. oysa her şey çok güzeldi. her ne kadar zor bölümdeyiz desek de aslında hiç de zor değildi. ankara'yı sevmedim desem de sevmiştim. çoğunu tam tanıyamasam da son zamanlarda da olsa kaynaşmıştık. ben onlar için sınıfın patavatsız futbolcusuydum. derslerin uyuyarak geçilebileceğini gösteren bir idoldüm. kpss yi pek de iplemeyendim onların gözünde. öğretmenliği reddedecek kadar çılgın bir polis adayıydım. ah be dostlarım keşke devam edebilseydik, ama bitti. her şeyin bir sonu yok mu ki zaten? inşallah bundan sonra polis olup istanbul'da olurum. öyle ya herkesin mutlaka yolu birgün istanbul'a düşer ve inşallah toplu olarak olmasa da görebilirim yine sizi. çok özleyeceğim sizi çok...
mezun olmakla hiçbir şeyin olmadığını ve bitmediğini mezun olunca tam olarak idrak etmek.bunun üds si, kpds si, kpss si bitmez ki. bir de mülakatlar var tabi. gel de mezun olmanın tadını çıkar.
işsizler ordusuna yeni bir üniversiteli işsiz eklenmiş olur artık.. bide ünv mezun olan kaç kişi kendi mesleğini yapabiiliyorki ben uzay mühendisini süpermmarketde çalıştığını gördüm...
"üniversiteden her mezun olan iş bulmak zorunda değil" diyen birinin başbakan olduğu ülkede pek de mattah olmayan eylemdir.
özelde okumuyorsanız, okulu uzatabildiğiniz uzatın kadar efendim.
çok sevinilecek ama övünülmeyecek olaydır.ne kadar hortumcu varsa üniversite mezunudur bu ülkede.erkekse koşa koşa kışlanın yolunu tutacak kişidir.bayansa da büyük ihtimalle iş arayacak ve bulamadığı için evlenecektir.
ebeveynlerin, mezun olan kişide "artık evin erkeği/kadını sensin, ailen artık senin sorumluluğun altında" baskısı altına alan durum.
ben bu konuyu bir erkek olarak ele almak istiyorum.
üniversite dönemi gayet başarılı bir şekilde bitmiştir ve artık ömür boyu sürecek olan hayat okulu başlamıştır. (ikinci üniversiteyi veya yüksek lisansı düşünmüyorsanız tabi)
haliyle mezun olan kişi diplomayı eline alır almaz bu stresi neredeyse saç diplerine kadar hissediyor.
mezuniyet törenlerinde üniversiteden mezun olan bayan öğrencilerde bu stresi görmeniz pek mümkün değildir.
mezuniyet törenlerinde asıl dikkat etmeniz gereken kişiler başında kepi, sırtında mezuniyet cübbesi, elinde titreyerek tuttuğu diploması ile stresten deliye dönen erkek öğrencidir.
artık okul bitmiştir, mezuniyet törenine ailesi ile birlikte gelen erkek öğrenci ise içinden"arkadaş daha 1 ay evvel sınıfta ders dinliyorduk, ne halt edeceğim şimdi" sözleri ile stadyumun etrafında "sözde" mezuniyet turu atmaktadır, oysa bu tur üniversite çatısı altında attığı son adımlarıdır.
stadyumun etrafında mezuniyet turu atılırken erkek öğrencinin kafasından ise "askerlik ne olacak, askerlik bitince ne olacak, iş bulabilecek miyim, annem ve babam da bir an önce çalışmamı bekliyor mu, ya iş bulamazsam" soruları geçer ve bu sorulara bir türlü cevap veremez.
her ne kadar üniversiteye giden insanlar için "mürekkep yutmuş cesur insan" tanımı yapılsa da hayata atılma konusunda en çok önyargıları biz üniversite mezunları taşımaktayız, hele bir de yeni mezun isek.
kısaca üniversiteden mezun olmak hayatın acı tadını tatmaya başlamak demektir.
acaba nedir nedir... 5 yıl ilkokul + 3 yıl ortaokul + 4 yıl lise + 1 yıl bekleme + 6 yıl üniversite = 19 yıl öğrencilik. yani ebenin amı. profesyonel öğrenciyim mına koyim. şimdi haziranda okul bitince diyecekler ki iş bul. nasıl bulayım? ben öğrenci gelmişim öğrenci gidicem sanıyodum...
*beklentilerin mengenesinde sıkışmaktır.
kazın ayağının sandığınız gibi olmadığını görmektir.
elinizdekinin * karton kapak muamelesi gördüğünü anlamaktır.
gerçek sabır testine başlamaktır.
çarkların dişlisi olup, rutine takılmaktır.
adalete olan inancın tuzla buz olmasıdır.
fikrine* danışılır bir alim gözüyle değerlendirilmektir .*
üniversiteden çıkışınızı aldığınız gün, okula ilk kayıt yaptırdığınız gün liseden yeni çıkmışlığın çocuksu yazısıyla doldurduğunuz ilk kayıt kartınızı verirler ya elinize işte o an o üniversitedeki ilk yazılarınıza bakar ilk kayıt olduğunuz anı hatırlar geçirdiğiniz 5 seneyi şöyle hızla bir anar ard arda yutkunursunuz.
üniversiteden mezun olmanın değil, sonrasında hayata atılmanın daha önemli bi sorun olduğunu farketmişimdir. 5 aydan az bir süre içerisinde mezun olacak olan biri olarak "ya iş bulamazsam" stresine girmedim değil, halbuki bi dur bakalım mezun olabilecek misin dimi?!
öğrenme dönemini bitirip öğrenilenleri uygulama dönemini başlatan çizgidir. lakin uygulama dönemine bir türlü geçilemez. daha işsizlik, bunalım dönemi vardır. hayalleri gerçeklere indirgeme dönemi vardır. öğrencilik hayatına taban tabana zıt bir iş hayatına alışma süreci vardır. erkekler için askerlik dönemi vardır. heralde insanın hayatının en zor zamanlarıdır bu zamanlar. aslında en iyisi mezun olup, "benin yaşadığım yaşayacağım bu kadar, gerisini yaşamak istemiyorum" deyip mutlu mesut intihar etmektir fakat aldığı nefesin sorumluluğunu hisseder insan.
aslında mezun olunduğunda bir çok sektör için farkedilecek ki, önemli olan hangi üniversiteden hangi not ortalamasıyla mezun olduğunuz değil, üniversiteyi kaç yaşında kaç senede bitirdiğiniz.
bir çok sektör, yeni mezunları 27 yaş sınırı altında değelendirmeye almaktadır. yani siz 24 yaşında üniversiteden mezun olduğunuzda, kısa dönem askerliğinizle beraber 25 yaşında çalışmaya hazır hale gelirsiniz. önünüzde deneyim kazanmak için 2 senecik vardır. bu süre içinde yabancı dilinizi geliştirebilir ya da sektör için gereken sınavları verip uygun mertebeye erişebilirsiniz. ancak çoğu kişi için durum tabi ki çok zordur.ü
7 yaşında okula başlayan biri için eğitim, 25 yaşında sona ermiştir. bu da iş başvurularınız için çok az vaktinizin kaldığı anlamına gelir. anlayacağınız önemli olan kendiniz için gerekli gelişmeyi kaydedip, üniversiteyi zaman kaybı yaşamadan bitirmenizdir.
hayatınızda birçok şeyi değiştirmesini beklediğiniz ama pek de birşey değiştirmeyen durum. neredeyse bir hafta oldu ve hayatımda hiçbirşeyi değiştirebilmiş değil. ulan ben bunun için mi uğraştım okadar. oysa ki sağdan soldan iş teklifleri yağacaktı, sağımda sarışın bir hatun solumda esmer bir hatun, para desen gani olcaktı hani. hepsi yalan. en kral meslek öğrencilik ekmek elden su gölden oh mis.
