prensip erbabı değilim lakin prensip olarak çimlere uzanmam. ben arkadaş zekai özger miyim? o severdi çimleri. ve keşke onun gibi kağıda aktarabilseydik kalbimizdeki lakırdıları.
çimliklerde börtü böcek, özellikle kene mene çok olur, maazallah ucundan kene filan sokar, hiç risk edemem.
üniverstede olanını yapmadım ancak, askerde o 30 dakikalık molada uzanıp hafif dalar modda olmak çok hoşuma gitmişti. sırf bunun için tekrar askere gidebilirim.
1. sınıfta yapılan eylemdir.
sonrasında sikerim çimenini de çevreyi de yolunu da dersini de hocasını da karısını da kızını da şeklinde devam eden sikme döngüsünde kaybolup gidersiniz kendinizi metrobüste ülkenin durumu ve maaşınıza küfrederken bulursunuz.
çok karamsarım galiba merak etmeyin güzel ortamlarda var lan.
Bizim burda (Kıbrıs/Magosa) daki Üniversitenin her tarafında köpekler var bunlarda çimlere uzanıyor çimlere dışkı yaptıkları için ne oturmayı nede uzanmayı tercih ediyorum ...
üniversiteye yeni girmiş tipler böyle fotoğraflarını çektirip ifşa ederler herkese "aha girdim, uzandım da oooh" edasıyla. böyle arkadaşlarım var hatta birinin fotoğrafını ben çektim. o gün bu gündür fotoğrafçılık mesleğinin ilkelerine uygun olmayan bu hareketi yaptığım için hüzün duymaktayım. yine de güzel duygudur. özgürlük hissi bile uyandırır insanın içinde.
elektiriği vücuttan atma yoludur. sınav stresiydi, parasızlıktı, aşk acısıydı her birini bir nebze olsun toprağa dökmektir. bahar şenliklerinin festivallerinin de vazgeçilmez dinlencesidir. o yıllar geçip de takım elbiselilerin dünyasına karışıldığında tek özlenecek şeydir belki de.
üç sene dersaneye gidip, a-b-c-d-e şıklarıyla dolu üç koca sene geçirip, akabinde bir köy üniversitesini kazanıp ilk haftalarda edinilen saçma sapan üç beş arkadaşla kampüs sınırlarında yapılan eylemdir.
hadi bakalım gençler, yayılın!
