bizzat yaşamakta olduğum olaydır. bu yıl üst sınıftan ders alamayıp alt sınıfın hemen hemen tüm derslerini tekrar alan; özetle sınıf tekrarı yapan biri olmama rağmen sınıftakilerden ortalama 2 yaş küçük olmak insana çok garip geliyor. hele ki boy sebebiyle yıllarca yaşından büyükmüş gibi görülen ve genelde öyle davranmak zorunda olan biriyseniz daha da vahim bir hal alır. en garip geleni ise 2-3 yaş büyük insanların "abi" diye hitap etmesidir. bu iki durumu birbirinden ayırır, asıl konumuza gelirsek; gerçekten ilginç bir deneyimdir. hayatı boyunca sınıftakilerin aynı yaşta olmasına alışkın olan bünyenin sınıfa girerken kendinden 4-5 yaş büyük herifleri, hatta koca koca bayanları görmek çok şaşırtır. hele ki bu durum deşifre olursa olaylar daha acıklı bir hal alır. ağzı sulanarak baktığı kızların "abla" moduna girmeleri, koca koca heriflerin "ufaklık" diye takılmaları bile ağır gelebilir. öyle garip birşeydir işte. lise hayatı ise daha bir şiddetli özlenir, zira liseden sonra ara vermeden üniversiteye başlayan çocuk için ortam çok yabancıdır. o garip baskıların ardından, hele ki öss gibi bir stres yükünün ardından bu kadar rahatlık fazla bile gelebilir. işin daha kötüsü arada muhabbet kuracak ortak bir konu bulunmaz. ama avantajları da yok değildir. bazılarının üniversiteye girdiği yaşta mezun olacaksınızdır. onların okul bittikten sonra iş bulma kaygıları daha bir yoğundur; zira onların artık zamanı kalmamıştır.
bir de hazırlığı atlarsanız kendinizden minimum 2-3-4 yaş büyük insanlarla aynı sınıfta olursunuz, onlara ayak uydurayım derken bocalayabilirsiniz. ablanız yaşındakilerle kanka olursunuz. 21 yaşında mezun çıkmanız en zırt olanıdır. gelgelelim güzel yanları daha çoktur.
üniversiteyi zamanında bitirirseniz hayata bi kaç adım erken başlamanıza mal olacak ancak sizden yaşça büyükler tarafından ezilmeye sebep olacak durumdur.
(bkz: hayatta başarılar diliyorum)
benimde yaşadığım durumdur. lisanstayken sınıfın maskotu olabilirsiniz ve bu zevkli bir hal alabilir. fakat lisanstan sonra yaş farkı biraz daha artar yüksek lisansta yada girdiğiniz iş ortamında. bu durumda da ya ezilirsiniz yada kendinizi büyük göstermeye başlarsınız ister istemez. ikinci durum bence daha kötüdür. bu bir toplumun asimle olması gibidir. "akranlarınız burs alıp üniversitenin keyfini çıkarırken size ne zor düşmüştür de hayata atılmışsınız?" sorunsalı canınızı sıkar.
