geçen gün yine dersteyiz, sınıfa yakın bir yerde de tamirat var sanırsam. ben bezmiş bir halde oturmaktayım. hoca da yarı iletkenmiş, süpermiş anlatıyor. o anda demir ya da ona benzer bir şey heralde yere düştü ve bildiğin bir zil sesi çıktı. benim ve yanımdaki iki arkadaşımın poposu aynı anda kalkmakla kalkmamak arası bir kımıltı yaşadı. ellerim çantamı kapıp çıkıcak şekilde havaya kalktı. o an sınıftan çıkabilirdim; lakin bir anlık bir bakışmayla yerlerimize mıhlandık. bir saniye daha geç kalsak terkedecektik sınıfı. çakal hocanın da gözünden kaçmamış olacak ki "arkadaşlar burada zil yok." dedi. nedense büyük bir hayal kırıklığı yaşadım. aradan 4 sene geçmesine rağmen o zil sesine nasıl koşullanmışsam yıllarca; bir tıngırtıda fırlayacak hale gelmişim. hayatımda hiç bu kadar istememiştim zilin çalmasını..
edit : tenefüs ve teneffüs arasında çok gidip geldim. aramaya inanarak baktım; lakin suni tenefüs, suni teneffüs, tenefüs zili, teneffüs zili vb. her şekilde kullanılmış..
"teneffüsü unuttuk, bari blok ders yapalım" diyen hocaları engellemek açısından mükemmel olacaktır. öğrenciler "ee saat de buçuk oldu, bi ara mı versek?" derken bu blokçu hoca sesini yükselterek öğrencileri duymuyor ayağına yatar. zil bu tür hocaların ocağına incir ağacı dikecektir.
üniversite kavramının kişiye verdiği başkalaşımla birlikte artık özgür ve yetişkin biriyim, kendi ayaklarım üzerinde durmaya başlıyorum düşünceleri arasında gidip gelirken klasik teneffüs ziliyle bu hayal bulutlarının bir anda dağılmasıyla
gerçek dünyaya dönülmesini sağlayan bir eylemdir.
O an düşünülen şey: eee liseden hiçbir farkı yokmuş ya laa =)
(bkz: Ege üni. hazırlık)
insanı çıldırtır. hele de bir yıl belemişseniz. zil çalar ve haydeee diye sürüyle insan koşturmaya başlar. liseyi aratabilir. sizi ağlatabilir.
(bkz: anadolu üniversitesi hazırlık)
