büyük ihtimalle sağlam arkadaşları olan ve artık yeni arkadaş arama ihtiyacı hissetmeyen ve bu yüzden sağda solda ilgi toplamak için yavşak yavşak konuşmayan insandır.
üniversitenin ilk haftasından belli eder kendini bu insan.
ne yapalım millet gibi cıvık cıvık ilişkiler kuramıyoruz. bir iki tane doğru düzgün ve dürüst arkadaşım olsun yeter bana. ha o da olmasa bile gidip milletin yaptığı saçma sapan hareketleri şaka olarak görüp onlara katlanıp arkadaş olamam. benimle arkadaş olacaksan ciddi olacaksın.
Tamamen gereksizdir. Nedenini anlayamadığım bir şekilde kızlarda daha da yaygındır. Üniversite denilen yer özgürlüğün en dibe vurduğu bir platformdur ki zaten ülkemizde de bunun aksi düşünülmemektedir. Tamamıyla kendine yazık eden açılmayı bekleyen klasik kız yada erkek modelidir.
üniversiteye geldiği ilk dönem geyikli taytıyla koridorların bile alay konusu olan özenti kezbanların leopar desenine geçişini zevkle izleyip ibret alan insandır. daha ilk günden dostum naber deyip samimi olmaya çalışan turuncu, yeşil tonlarında pantolon giyen oğlanlardan haz etmiyordur. kıllı sakallı adamın kaşlarını kız gibi almasından haz etmiyordur. orta gelirlinin kendini zengin sanmasından tiksiniyordur. üniversite mezunu olduklarında cahil olayacağını sanan ama liseye bile gitmemiş insanların ilmi altında ezilecek kaybedenleri görüyordur.
bu insan benim. tüm bu yapaylığın, sonradan görmüşlüğün, samimiyetsiz sevgi patlamalarının, kendini havalı sanan eziklerin arasında ben ya laf sokuyorum ya susuyorum. zaten okuluda sevmedim. bölümü de istemiyorum. okuluda bırakıyorum istediğim bölümü okumadıktan sonra ne anlamı var eğitim almanın. gerçekten eğitim alabileceğim bir bölüm için eskisi gibi ygs ye çalışmalıyım. pişman mıyım? asla.
çok güzel eğlenceli bir ortama düşseydim yaptığım hatayı mezun olunca fark edecektim. allahtan şimdiden fark ettim hatamı.
hiç boşuna asosyal damgası vurup acınmaması gereken tipler. ulan bir espriye gül, biraz suratın yumuşasın. çekiliyorlar kenara sanki dünya'yı eline geçirecek. tip tip kasılmalar, selam vermeden teğet geçmeler. yapma demiyorum, hobi olarak yine yap da, koca adam olmuşsun. liseli değilsin ki depresyona giresin. iki lafa katıl, halı saha maçlarına gel bir şey yap.
ben öyle değilim. ha, orta öğretimde öyleydim. ilk öğretimde bi ortamımız vardı, orta öğretimde öyle bir olay olmadı ilk başlarda. sonradan değişti vaziyet, 3-5 kişi ile muhabbetim oldu. yüksek öğretimde de aşırıya kaçmamak şartıyla işim düşen yada canımın istediği herkesle konuşabilirim.
Benimdir. Yalnızca bir arkadaşım olup, gerisi yaptığım esprileri anlayamayacak derecede ve sınıfta son ses salak saçma şarkılar dinleyecek kadar noobdurlar.
Şu an amfide oturuyorum.telefondan internete girip dolaşıyorum öylece sabahtan beri okuldayım bir kişiyle konuşmadım evet cool değiliz bunu itiraf ediyorum asosyalim ama sorduğunuzda "yok ya kimi ne yapacağım hem konuşmak istemiyorum ne var" diyip cool ayaklarına yatıyoruz.oh be rahatladım.
