Keske bu üniversiteye adım atmasaydim. Hayat. Hep acı acı acı. Bu dunyada insanlarin mutlu yasaya bilecekleri bir yer varmı? Nerde saklı? Bula bilirmiyiz .okadar gucumuz varmı?
Cool olmaya çalışmayın soğuk görünürsünüz. insanlar da sizin gibi heyecanlı olur siz ne düşünüyorsanız karşınıdaki de aynı şeyleri hissediyordur muhtemelen. Ona göre davranın.
Tanıdık arkadaşlarla ilk haftalarda aşırı takılmayın zira yeni arkadaş edinme olayını engeller. Samimi oldugunuz kişi ve siz başta ayrı takılın bir hafta sonra falan bir araya gelin ve o arada edindiğiniz çevreyi de birleştirin. Al sana 2 kat çevre.
Guzel elbiseler giyin. Guzel kokular surun. Gezin tozun kitap falan okuyun. Kafaniza gore de bir kiz arkadas bulun sevisin sevin. Cunku o gunler bir daha gelmeyecektir. Unv nin kiymeti de bitirilince anlasilir. Benden soylemesi. Yok asik falan olur da kiz vermezse can sikintisi olur. Verirse cok guzel olur.
Yanına oturacağınız kişiyi iyi seçmeye çalışın çünkü birkaç haftanız veya ayınız boşa gidebilir derdim ama şansa kalmış bi durum. Bu yüzden bol şanslar, başarılar şimdiden.
Çok da abartmamak gerek her şey yeterince normal hatta o kadar normal ki kimse kimseyi umursamaz. ikinci günün sonunda "noluyo la burda" diyecek kıvamda olmanız an meselesi. Birinci haftanın sonunda lisenizi de özleyeceksiniz. Arkadaşlıklarınızın temeli lisede olduğu gibi kurulmayacak herkes yavaş yavaş alışma süreci içinde olacak. Çok kasmayın normal bir şekilde gidin işte.
sene geçen sene. okula bir hafta gecikmeyle gitmişim. herkes tanıştı kaynaştı, ben kimseyi tanımıyorum diye kendi kendimi yiyip bitiriyorum. gitmeden önce kampüsün krokisine bakmıştım binayı kolay bulayım diye. define avındayım sanki öyle bir stres. ulan kampüste hepi topu 4-5 bina var hepsi de birbirinin dibinde. üstünde de dev gibi hangi fakülte oldukları yazıyor. ama işte o "çöm olduğum belli olmasın" stresi insanı yiyip bitiriyor.
ama tabii ki ben binayı bulamadım. deeeev gibi binayı bulamadım. çöm olduğumu belli etmeyi göze alarak bi kızı durdurup sordum. kızda güzel şimdi bakımlı yani. bense dağlar kızı reyhan. ezile ezile sordum. ben de oraya gidiyorum gel beraber gidelim dedi. bölümü sordum. aynı bölümdeymişiz. hatta aynı sınıf. sonra o kız beni arkadaşlık kurduğu diğer 3 kızla daha tanıştırdı. muhabbet ilerledi. meğer biz hep birbirimizle bağlantılıymışız, haberimiz yokmuş.
yolunu kesip soru sorduğum kızla eskiden oturduğumuz evin orda beraber yaşamışız 10 yıl. evlerin arası 5 dakikalık mesafe. ve birbirimizden haberimiz bile olmamış.
bir diğeriyle aynı liseye gitmişiz iki yıl boyunca ve birbirimizi görmemişiz hiç. hatta lisenin 19 mayıs kutlamalarında aynı bahçede gülüp eğlenmişiz. 10 metre uzağımdaymış meğer.
diğeriyle de internet üzerinden bir tanışıklığımız olmuş yaz tatilinde. bir yorumumu beğenmiş.
birisiyle de daha lisedeyken twitterda konuşmuşuz. baya uzuun uzun sohbet etmişiz. sonra sen gel o kız benim sınıf arkadaşım ol.
nelerle karşılaşılacağı asla belli olmayan günlerdir. hayat gerçekten hiç beklemediğiniz yerden yapıyor torpilini.
8-9 yıl oldu hiç bi esprisi yok, sadece güzel kız var mı, yakışıklı erkek var mı diye bakılır bir de ilk günler herkes bir biri ile takılır sonra gruplar ayrılır.
