ben son 5 dakikasına ancak yetişip ders çıkışı sınıftan bi çocukla nevizadeye içmeye gitmiştim. salak çocuk da gecenin sonunda sevgili olduğumuza ölümüne inanmıştı hiç unutmam. eski umarsız halime dönmek istiyorum yeniden. keşke o ben olsam yine. başka bi okulda ilk dersime girsem de soluğu nevizadede alabilsek.
Hazırlık lisenin devamı gibi olduğu için hazırlıkta pek hissedilmiyor bir şey.
Fakültede ilk derste ise ilk kez profesör göreceğim diye heyecanlıydım lan. ilk derste işletmeye giriş 1 di. Hocamızda şimdilerde rahmetli oldu. O an koca anfide adam geldi her şey tepegözü çıkarana kadardı. Ulan bilim ilim irfan yuvasına gelmiştik hala tepegöz mü kaldı diye sövmüştüm. Üniversite bitene kadar hayal kırıklıklarım artarak devam etmişti.
Yanlış sınıfa giren öğrencidir. Bugün dersliğe bir baktım iki tane yeni öğrenci var. Dedim noluyoz. Sonra herhalde başka üniden falan geçtiler deyip düşünmedim. Hoca da öyle sanmış. Dedi nerden geliyorsunuz. Eskişehir dedi biri. Anadolu üniversitesi mi Osmangazi mi dedi. Dedi yok biz daha birinci sınıfız. Anladım tabi zeki olduğumdan birinci sınıf olduklarını. Neyse işte sonra çıktılar dersten. iyi çocuklara benziyorlardı vesselam.
