çoğu sınıf arkadaşımın yaptığı eylemdir. normal şartlarda hiç sevmediğim ama bu yönlerini tebrik ettiğim kişiler. kktc'nin sayılı sevdiğim yanlarından biri de bu galiba, öğrenciye iş imkanı kısıtlı değil, kazanılan para tatmin edici.
Ben. Arada böyle çalışıyorum bırakıyorum falan. Bu 4. işim. Aralarındaki en rahatı. Haftada 2 gün gidiyorum. O da ben ne zaman istersem. 3 4 saat durup çıkıyorum. Ayda 800-1000 lira arası maaş. Mis gibin. Eğitime katkı kendine de cep harçlığı. Aslında olaya hem anı hem de arkadaş kazanma açısından da bakmak gerek.
OKUDUĞUN BÖLÜME BAĞLI. DOKTORLUK OKUYORSAN HiÇ KOLAY DEĞiL. MÜHENDiSLiK OKUYORSAN SON SENE YAPARSIN.
BAZI BÖLÜMLERDE 2-3 GÜNLÜK YAPARSIN.
YiNE DE BÜYÜK iŞTiR.
ikinci dönem için düşünüp sonrasında tırstığım eylem. 8 tane ders varken aynı zamanda nasıl çalışırım bilemedim. Arkadaş bir firmaya cv göndermem konusunda tavsiyede bulundu ama ben cv yi hazırlamadım bile. Başvursaydın kaparlardı seni dedi de tribe girmenin ardından biraz pişman oldum diyebilirim. * Hayırlısı olsun ne diyeyim.
Okuduğum bölümün sektöründe başladım bende işe. Daha faydalı oluyor. Zor fakat keyifli. Zaten 30 yaşına kadar insanın yoruluyorum demesi utanç demektir. 40-50 yaşında tarlada, inşaatta,amelelikte , temizlik işlerinde vs çalışıp ter döken amcalarımız teyzelerimiz varken.
benimde mecbur kalacağım bir eylemdir ama ayaklarının üstünde durmak çocukluğumdan beri yaptığım bir şey ve o duyguyu tadan insan çabuk çabuk başkasından para istemez. ben mesela babamdan yeri gelir para isteyemem tabi konu eğitim değilse. hani biraz da şehir hayatına alışığım o yüzden para yemek bana normal geliyor ama o yediğim para babamınki olsun istemiyorum.
okunan bölüm ve yapılan işin kombinasyonuna göre zorluğu değişen durum. genel olarak pek kolay değildir ama, yeri gelir not kovalarsınız yeri gelir dersin sınavında asistan kağıtları dağıtırken "sen bu sınıfta mıydın" diye sorar, görmedi tanımıyor ki sizi. hocası iyi nasıl olsa, telafi yapar belki diyerek sınavına girmediğim ders bilirim, mecbursun adamlar çağırıyor seni gel diye. ilk zamanları sudan çıkmış balığa dönüyor insan ama sonra sistemini oturtmaya başlıyorsun tabi, yorgunluğu inanılmaz oluyor, hem fiziken hem ruhen. çok iddialı işler olmamak kaydıyla kesinlikle tavsiye ettiğim durumdur yalnız, insan hanyayı konyayı öğreniyor, zevki sefada okuyanlarıda biliyoruz, sonuçlarınıda...
aynı sınıfındaki, aynı eğitimi aldığı bir arkadaşı onunla aynı saatlerde antalya da olmasına rağmen köpek gibi amelelik yapan öğrencidir. hem de kendi mesleğiyle tamamen alakasız bir işte. hem de sırf üniversite için para biriktirmek için, 5 senedir giydiği aynı kotu atıp yenisini almak için. ne oldu söyleyeyim sözlük, aldı o çocuk pantolonu. ama eskisini giymeye devam ediyor, kıyamıyor onu giymeye, önemli bi günde giyilecek o pantolon. bazen babasının parasını harcayıp hayatını, gençliğini yaşayan aynı sınıftaki arkadaşı geliyor onun aklına. belki yıllar sonra yaşam standartları yükselecek bu çocuğun, hedeflerine ulaşacak ama, gençliğini yaşayamadığıyla kalacak hep..
Bazen ikisi aynı zamanda yürümüyor,çalışıyosun derslere girmiyosun sınav zamanı sap gibi ortada kalıyorsun tabi sonuç o derslerden kalıp ya okulu uzatıyorsun ya da alttan bi çok ders bırakıyosun ama yokluk,fakirlik olunca mecbur kalıyosun ikisini nereye kadar götürebildiysen her baba yiğidin harcı değildir;hem okuyup hem çalışmak ikisini beraber yürütene helal olsun.
üç sene durup da üçüncü sınıfın final zamanı iş bulan şahsiyet olmamla birlikte amacınız gerçek manada çalışmak ise, hem okul hem de iş hayatının düzenli gittiği önerisi doğrudur. sadece paraya kendinizi endekslediğiniz anda ne not, ne ders, ne meslek, nehayatınız kalır.
çoğunlukla okulu uzatmaya sebep olsa da, iş tecrübesi kazandırması ve insanın kendi ayakları üzerinde durabildiğini hissettirmesi açısından iyi bir deneyimdir. *
hem okuyup hem de çalışan kişinin hayattan soğumasına sebep olabilir. depresif halleri sıkça yaşayan bu nesil umutsuzluk vak'alarıdır.
bunu fark eden yakın çevresi tarafından kurtarma çalışmaları yapılsa da an itibariyle pek mümkün görünmemektedir.
hayatın boyunca baba parası yemeye devam edemeyeceğini fark ettiğin anda yaptığın eylemdir.
evet zordur ama hayata bir yerden başlamak gerekir.. ve üniversite bunun tam yeridir...
