büyük umutlar ve hayallerle çıktığım evimde yalnızlıkla boğuşuyorum. eve ne arkadaşlarımı getirebildim ne hoşlandığım kızı atabildim püh bacağına sıçim. kedimle birbirimize bakıp arada halay çektiğimiz, müzikler eşliğinde çılgın danslar ettiğimiz de oluyor. masraflar sıkıntı, yeme içme sıkıntı. bütün param dışardan yemeye gidiyor. evde yalnız olmak da güzel aslında, ama bir yere kadar ulan şu yalnızlığım ne zaman bozulacak. duvarlarla konuşuyorum arada. dumbledore’un kendisiyle sık sık konuştuğu aklıma geliyor rahatlıyorum. deli değilim ama delirmeye gidiyor bu yol haberiniz ola. yurtta olsam bir sürü arkim olurdu ve eve çıkmayı hayal ederdim.
genelde öğrencilerin en alt katta yada en üst katta ikamet ettiği çoğu zamanda öğrenciyseniz size ev yok dialoglarının çok yer aldığı trajik komik bir durumdur.
bir sene yurtta kalan öğrenci bireyin daha fazla bu baskıya tahammül edemeyip kafa dengi bir kaç kişi bulup giriştiği eylemdir. ev rahattır karışanın danışanın yoktur ama bulaşık çamaşır yemek fatura derdin vardır. eve çıkmak insanı olgunlaştırır, çekip çevirmeyi öğretir. evlenmeden önce stajıdır adeta her öğrenci en az bir sene eve çıkmalı.
Rahattır, doğru. Ancak hayaller çok uçuktur.
Senden bir tık daha karizmatik biriyle eve çıkıyorsan o hayali unut. Anca sesleri dinlemeye çalışırsın.
Sırf arkadaş ortamı için çıkıyorsan, 2 dakika beklemeyin, koşun.
Biz 5 kişi 1 evde takıldık. Okul bitti ama bizim arkadaşlığımız bitmedi. Şu anda halen birlikteyiz, et ve tırnak gibiyiz.
Eve kiz atarim umuduyla yasayan erkeklerin ve yurt saatinden kurtulup ana babasina haber vermeden orda burda surtmek isteyen kizlarin yegane amacidir.bu kadar net.
Siz hiç bir odada "özel yurt" kisvesi altında 6 kız kaldiniz mi?
Siz hic tuvalete gidebilmek için 5inin saç duzlestirmesini beklediniz mi?
Siz hiç KPSS ye hazırlanırken sevgili problemleri dinlemek zorunda kaldiniz mi?
KPSS illetinden tek seferde kurtarandir beni.can havliyle tek günde halletmiştim kaçar gibi.
güvendiğiniz insanlarla mutlaka yapmanız gereken eylem. hayat tecrübesi katar, sorumluluk bilincini arttırır.
en de güzeli özgür olursun, rahat rahat kafanı yastığa koyabileceğin evin olur. öyle zor da değildir bunları yapmak, zor gelenler de tadını almamışlardir.
ben yıllar önce izmit'te orduevine yakın bir ev için emlakçıyla görüştüm. neyse gittik işte evi gördük, ev -1. katta. artık adı her neyse. girişin bir altı yani. dedim yeni bina bana yukarılardan ver ne yapayım -1'i falan. dedi ki son kalan dairem bu. buna da öğleden sonra 2 kişi daha gelecek falan. yani her an bu da elinden kaçabilir.
o ara da harbiden istediğim gibi merkeze yakın bir ev bulamadığım için mecbur tuttum falan.
neyse üni başladı, taşındım eve. apartmana ne giren var ne çıkan. bu ibine emlakçı boş binada en alt katı bana kitlemiş. zor durumumdan yararlandı ibne.
tabi ben de evden çıkarken sağlam para kestim bu ibneden.
aidat alıyor bu kira harici. 65 tl falandı herhalde. 5 aylık falan kestim. binaya internet zımbırtısı daha gelmemişti, tv sıkıntılıydı falan.
Aklı başında ve parasız bir öğrenciyseniz çok sey yapmayın bu meseleyi tevsiyemdir. Kalın paşa paşa yurdunuzda oh mis es kaza gavator arkadaşlara denk gelirseniz üniversite hayatınızın içine bir güzel limonlar sıkılır.
Beyler, babanızda iyi para varsa tek başınıza çıkın. gerisi boka çıkıyor.
Bir de bu üniversite ye ilk gittiği ay bir kaç kişi bulup eve çıkan adamlar var.
Ben bu adamlarda ki güven ve öz güvene saygı duyuyorum ve hayret ediyorum.
rahatlığının yanında çok fazla sorumluluk yükleyen durum. ev işi yapmaya, faturaları takip etmeye, ev alışverişi ve yemek yapmaya alışmanızla birlikte okulu da aksatmadan sürdürmeyi gerektirir.
