bir sene yurtta kalan öğrenci bireyin daha fazla bu baskıya tahammül edemeyip kafa dengi bir kaç kişi bulup giriştiği eylemdir. ev rahattır karışanın danışanın yoktur ama bulaşık çamaşır yemek fatura derdin vardır. eve çıkmak insanı olgunlaştırır, çekip çevirmeyi öğretir. evlenmeden önce stajıdır adeta her öğrenci en az bir sene eve çıkmalı.
genelde öğrencilerin en alt katta yada en üst katta ikamet ettiği çoğu zamanda öğrenciyseniz size ev yok dialoglarının çok yer aldığı trajik komik bir durumdur.
büyük umutlar ve hayallerle çıktığım evimde yalnızlıkla boğuşuyorum. eve ne arkadaşlarımı getirebildim ne hoşlandığım kızı atabildim püh bacağına sıçim. kedimle birbirimize bakıp arada halay çektiğimiz, müzikler eşliğinde çılgın danslar ettiğimiz de oluyor. masraflar sıkıntı, yeme içme sıkıntı. bütün param dışardan yemeye gidiyor. evde yalnız olmak da güzel aslında, ama bir yere kadar ulan şu yalnızlığım ne zaman bozulacak. duvarlarla konuşuyorum arada. dumbledore’un kendisiyle sık sık konuştuğu aklıma geliyor rahatlıyorum. deli değilim ama delirmeye gidiyor bu yol haberiniz ola. yurtta olsam bir sürü arkim olurdu ve eve çıkmayı hayal ederdim.
