Gayet de normal insandır. Okuduğu bölüm ona göre olmadığından dolayı kendine yakın bulduğu insan olmayabilir. illaki anlaşabileceği birileri olacaktır ama sınırlı ölçüde kalabilir. Hayat bizi yalnızlığa itiyor aslında. Hepsi bu.
Geçen gün "mecburi arkadaşlıklar" neticesinde 3 kızla öğle yemeği yedik. Birinin "bana kitap önerin, alışkanlığım yok" diye güzel sayılabilecek bir çıkış yapmasından sonra bir diğerinin laf arasında protagonist bir edayla "ben edebi şeyleri severim" demesinden ve Songül diye bir kadının kim olduğunu bilmememden ötürü neredeyse aşağılanmam neticesinde sebebini bir kez daha anladım.
