4 yıllık üniversite boyunca hiç arkadaş bulamayan insandır.
dün konuştuğum bir iş arkadaşım söylemişti bunu bana. üniversitede hiç arkadaşım olmadı ki dedi. konuştuğun hiç kimse mi yoktu dedim. hayır dedi.
ilginç bir psikoloji.
üniversite arkadaşlığının çıkar üzerine kurulu olduğunu biliyordur. not almak için arkadaşlık kurulur, evinde kalmak için arkadaşlık kurulur. ortamına girip vakit geçirmek için ya da o ortamdaki kızları ayarlamak için arkadaşlık kurulur. yani tamamen menfaat üzerinedir ve bunun bilincinde olan insan arkadaş edinmez. bulamadığından değil de bulmak istemediğindendir tabi.
Geçen gün "mecburi arkadaşlıklar" neticesinde 3 kızla öğle yemeği yedik. Birinin "bana kitap önerin, alışkanlığım yok" diye güzel sayılabilecek bir çıkış yapmasından sonra bir diğerinin laf arasında protagonist bir edayla "ben edebi şeyleri severim" demesinden ve Songül diye bir kadının kim olduğunu bilmememden ötürü neredeyse aşağılanmam neticesinde sebebini bir kez daha anladım.
