Ev arkadaşlarıyla sıkılıp bir anda hadi otostopla olympos’a,izmir’e oraya buraya şuraya gidelim diyip soluğu başka başka yerlerde almak ve eve döndüğünde siki taşşağı salıp hiç değiştirmediğin o çarşafın üzerinde öğlene kadar zıbarmak.
cebimde param yoktu ama huzurum vardı. Anı yaşıyordum. şimdi her şeyi hesaplamaktan yaşanması gereken an geldiğinde bile onu doğru düzgün yaşayamıyorum. En çok da sosyal hayatımı özlüyorum.
