bu tiplerin erkekleri birbirlerinden borç harç etmeyi çok sevip, kendisini nasıl oluyorsa parasızlığına bakmayıp da sevmiş olan kızı hiç utanmadan nargile cafelere herkesin gidebildiği o izbe gibi yer olan çay simit cafe mi adını sen koy işte gibi yerlere götürürler sonrada ben seni seviyorum derler!. yahu sen sevsen kızı oraya mı götürürsün be güzel kardeşim biraz mantıklı olun çocuk mu kandırıyorsunuz?, he pardon öyle ya paranız yoktu unuttum.*
neyse kız kısmı da var bu tiplerin sanki çok zenginmiş de sanki çok elitmiş gibi de üni çıkışı kendilerini hep bmw li adam alsın diye bekler bunlar da bak hele bak!, yahu sen git önce kaçmış çorabınının yerine başkasını al be hey allah'ım ya!, sen git o köhne otobüslerle yolculuk etmeye devam et, koş evine dersini çalış da belki ileride olası bir zengin kokteyllerinin birinde garsonluk fırsatı yakalarsın da işini yaparken yanlışlıkla zengin ve hulusi kentmen gönüllü biriyle tanışırsında hayatın kurtulur yalan mı?.
geçen gün ne oldu!, bizim arkadaş ( oda fakir üni li ama baba dostunun oğlu işte ne yaparsın arkadaş diye taşırım yanımda ara sıra ) beni çıkışta al da dedi gezdir yav senin arabana bindir filan feşmegan bir şeyler demişti işte, neyse gittim okuduğu üni ye park ettim arabayı okulun karşısına, kapıyı da açtım biraz klasik müzik eşliğinde sigara içeyim dedim demedim baktım bir ses abi abi o marlborodan banada verir misin? paşa abi taşşağını yirim abi!, demedi mi vah anam vah bir içim burkuldu bir gözlerim döndü ki sormayın! döndüm baktım ki elinde kitapları ile bir yağız delikanlı!, gel ulan gel hepsini al dedim ne de üzdün aç herif beni dedim!, aldı ya la hepsini!, acımadı vallahi ahaha!, o değil de arkasından baktım kotu da yırtıktı yetişsem okulun oradaki giyim mağazasına götürüp gönlünü dahada bir yapardım ya işte kaçtı gitti sigarayı geri isterim diye sanırım aç fakir üni li. neyse hayırlısı olsun.
ailesi az para gönderen bir öğrenciyse, allah yardım etsindir. önerim; part time iş bulup çalışsın. bu çalışmalar ona hem maddi katkı sağlar, hem de ilerisi için müthiş bir deneyim olur.
ailesi yığınla para gönderdiği halde cebinde para olmayan bir öğrenciyse... geceleri az gezsin, çok içmesin, alışverişi azaltsın, dışarıda yemek yemekten vazgeçsin, okuluna odaklansın, fakirden fukaradan utansın! hepimiz çok para harcadık dönem dönem üniversitede, ne zaman ki gerçekten sıkıtıda olanları gördük/sıkıntıya düştük; o zaman anladık hatamızı.
cebinde para olup olmaması biraz da yorgana değil, ayağa bağlıdır.
ayrıca üniversite öğrencisini soyup soğana çevirmeye kalkan zihniyet... önce sen utan e mi!
doğrudur. çoğu üniversiteli genç kredi kartı kullanmaktadır. bunların içinde aldığının fiyatına bakmayanlar vardır. nasıl olsa kredi taksitini baba denilen varlık ödemektedir.
baba parası yemekten kaynaklanan durumdur. harcadığı parayı kendi kazansa, bu kadar har vurup harman savurmazdı. böylece cebinde para olurdu. bakmayın alim alim konuştuğuma, ben de öyleydim. kendi paramı kazanmaya başlayınca anladım ki, insanın kendi parasını harcaması zormuş. ama babalar kendi kazandıkları parayı, sırf "evladım zorluk çekmesin" diye gözünü kırpmadan gönderebiliyor. yine de babayla ters düşülen bir konuda, içimizden de olsa hakaret edecek kadar kendimizden geçebiliyoruz. kadir kıymet bilmez pezevenkleriz olm hepimiz. bugün duygusalım sözlük, çekil önümden.
herkesin kendini abd de burslu okutacak çevresi olan bir babası olmamasından mütevellit durumdur. hemde bu baba zamanında simit sattım, otobüsle seyahat ettim diyerek ağlayan günümüzde çocuğuna gemicikler alınmasını sağlayan bir insan olacak.
iş hayatına atıldıktan sonra ceplerinde yüzlerce lira olmasına yeğ bir durumdur.
zira o zaman az bir miktar vardır cebinde son lirasına kadar değerlendirirsin.
son paranla sinemaya gidersin mesela, ya da takip ettiğin bir dergiye son liranı verirsin. ama onlar öyle güzel şeylerdir ki onlardan aldığın keyfi cebindeki yüzlerce liralara değişmessin.
öğrencilik sonrası hayat monoton.
keşke diyorum bazen halen öğrenci olsam da istediğim derse gitsem istemediğime gitmesem, kaçta kalkacağıma kendim karar versem.
ama artık para var huzur yok.
normal olan durumdur. öğrencilik dediğin böyle bi şey arkadaş. beşiktaştaki menemencinin menemenini yiyeceksin aç kaldığın zaman. gece yarısı karnın zil çalıyorsa gidip çiğköfte dürüm yaptıracaksın. o gün zenginsen bir de yanına ayran söyleyeceksin. bugalada hatay dürüm yiyeceksin ya da. anasını gibtiğim bilkentteki gibi bir tane pideye 24 tl vermeyeceksin. ona üniversite okumak denmez o zaman. ona fiilen gibilmek denir.
