1 hafta boyunca, alınan bir koli yumurta ve 3 kilo patates ile yaşamak.
evdeki stok çay, şeker ve soğan ile birlikte yaşadık.
patatesli mumurta, soğan söğüş ve çay ile günde iki öğün, 3 kişi doyduk çok şükür.
Hangisini anlatsam. Otobüs biletine para kalmamasından tabana kuvvetleri mi yoksa doğalgaz faturası ödenmedi diye soğuk yapılan banyoları mı. Açlık mı? Ona zaten terbiyeliyiz.
akşam evde iftarlık yoktu. otobüste bir kız telefonla konuşuyordu, telefondaki kişinin teklifini sağol bebişim öğlen ben kalamar yiyip bira içtim diyerek geri çevirdi. esasında kalamarla birayı ben de çok severdim ama ramazandı işte. aç aç eve geldiğimde malatyalı ev sahibi bir koca tepsi kömbe dedikleri bi çeşit etli börek getirmişti.
o gün bu gündür malatya'dan kötü insan çıkmayacağını düşünürüm hep.
Alışverişe gittim babam para çıkaracak diye son 20 liramıda bi kaç bişeye verdim,bankaya babam para çıkaracaktı hatırlatmadım da adama o kdar işin güçün içinde unutmuş gibi bankaya bir gittim 0 tl, cüzdana bir baktım 0 tl, okula çıkacam 1,75 yok allahtan arkadaşlarım yanımdaydı da dolmuş paramı verdiler o saatten sonra en az 10 lira sakladım hep arkadaşında olsa çok zor bir durum lan.
Aylardan ramazan. Sıcak mı sıcak bir izmir akşamı. Bakkaldan hazır çorba aldım, eve gelip pişirdim. iftarımı çorbayla yaptıktan sonra kalan çorbayı da sahurda içerim dedim. Evde yalnızım, bu yüzden babamları arayıp "ben evde yalnızım, alarma uyanamam belki siz beni arayın sahur vaktinde" diye tembih edip uyudum. O uyuyuş ki ne uyuyuş. 16 kez aranmışım ama hiç birini duymadım. Ezan sesine uyandım. Aç uyandığım yetmiyormuş gibi bir de iftarda yediğim çorbanın verdiği susuzluk vardı. Nasıl geçecek bugün diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ertesi gün okula da gitmem gerekiyordu.
Allah tekrarını yaşatmasın.
Bursun yatmasına 2 gün var. Ev arkadaşımla benim paralarımız tükenmiş. Makarnalar da dahil her şey bitmiş. Neyse bir şekilde birinci günü atlattık. Nasıl açız, nasıl açız. buzdolabında sadece 1 tane zeytin kalmış. neyse gece oldu. Karın açlığından uyuyamıyoruz. Pc de zaman geçiriyoruz. Bir ara gözüm gitti gibi oldu ama karın açlığı var ya karın açlığı kimse çekmesin onu. Uyuyamıyorum. Dolaptaki zeytin aklımda. Ama arkadaşta aç ne olacak diye düşünüyorum.
Gözlerim karardı. Mutfağa bir girerim. ışığı yakmamla arkadaşı zeytini alırken gördüm." Vay bee Benim karnımdan geçmiyor sen açken bunu yemek " diye söyleyip vicdan yaptırdım. O zeytini ikiye böldük yedik. Ertesi gün bitiminde de para yattıktan sonra soluğu konyalı' da almıştık. o gün bugündür öğrencilere elimden geldiğince yardım ederim.
benim için tamamen fazla gururdan kaynaklanan anılardır. ara bir kaç kişiyi yollasın değil mi? insan öğrenci olunca kendini biraz şartlıyor sanki illa maddi sıkıntı olması gerekiyormuş gibi.
benim anılarım, diğerleri gibi gıda üzerine değil, eşya ve ulaşım ve temel ihtiyaçlar üzerine. haliyle epey fazla. madde madde inceleyelim.
1- eve ilk taşındığımda elektrik bağlayamadığım için bir hafta boyunca karanlıkta kaldım.
2- koskoca bir sonbahar ve kışı kombisiz geçirdim. haliyle soğuk suyla duş almaya epey alıştım. şu anda kombi çalışıyor ama dışarıda hava -55 derece olsa bile hala soğuk suyla duş alırım. sağlıklıymış diyorlar ama benim için sadece bağımlılık. ocak ayında 16 lira doğalgaz ödediğimi biliyorum.
3- evin su ile alakalı bölümleri sürekli arıza yapıyordu. tamir ettirmeden önce parayı denkleyene kadar aldığım önlemlerle mucitten öte bir şey oldum.
4- çamaşır makinem bozuktu. makine yarım saat çalışır, sonra sigorta atardı. ben de sadece yarım saat yıkanmış su içindeki çamaşırlarımı alır asardım.
fakat kesinlikle aç kalmadım. benim maddi sıkıntılarım 500 lira ve üzeri ani masraflarda oluyordu. türkiye ulan burası! papua yeni gine değil ki amk. aç kalmak için para yönetimini gram bilmemek gerekiyor. 300 gram unla 15 tane poğaça yapılıyor. krep, kuru fasulye, tavuk sote, nohut, mercimek çorbası... örnekler çoğaltılabilir. her birinin tabağı 1 lira civarına geliyor. neden aç kalayım ki?
