arama yapsaydın gibi entryler girebilirsiniz. ama içimi dökmek istedim. bunalımdayım resmen. okumadan eksiyi de basabilirsiniz.
tanım : zorunlu ayrılıklar kategorisinde derece yapmış ayrılıktır.
sevdiğim ve onun da beni sevdiğinden emin olduğum bir sevgilim var. ve şu an lise 4'e gidiyorum. evet adam liseli beyler bakınızlarını vermeyi düşündüğünüzü hissediyorum. herkes bu yollardan geçmiştir. herkes bir sevgilisiyle de olsa, evlilik hayalleri kurmuştur. biz de kuruyoruz. ve ikimiz de bunu çok istiyoruz. heves değil, gayet eminiz kendimizden. önümüzde hiç bir engel yok. tabi benim gerizekalı olmam dışında. ailem mühendis, doktor, avukat v.b olmamı istiyor. ama ben alabildiğim puanlarla anca işletmeye girebiliyorum. ve eğer türkiye'de kazanamazsam, ingiltere'ye amcamın yanına giderek üniversiteyi orada bitireceğim. ve büyük ihtimalle kazanamayacağım. gel gelelim asıl sorunumuza.
eğer ingiltere'ye gidersem. türkiye'ye her an gelemem. 1 yıl içinde sayılı gün. ve her ne kadar sevsek te birbirimizi ayrılmamız gerekecek. ayrıldığımız zaman onu unutmam çok zor olacak. dinlediğim her şarkıda, yattığım her kızda onu hatırlayacağım. evlendiğim zaman bile o hep aklımda olacak. çocuklarımı, ondanmış gibi seveceğim. gitmemek mi ? imkansız. babamı tanımıyorsun sözlük. bunu bahsettiğim her arkadaşım " siktir et olum amına korsun lan ingiltere'de taş gibi kızlar vardır gördün mü unutuverirsin zaten", " hayatının fırsatını tepme " gibi cümleler kuruyorlar. ama o kadar kolay değil. bir yanda geleceğim, öteki yanda diğer geleceğim. ve benim 1 şansım vardı çalışkan olup, türkiye'de kazanmak. o şansımı kaybettim. çık işin içinden çıkabilirsen.
yakında başıma gelecek olan olay. ama annemin tepkisi şaşırttı beni. " boşver kızım üniversitede ne çocuklar var. bir de yurt dışında okumak istiyorsun. daha ne istemediğin kadar erkek var."
