anadolu üniversitesinde alışık olduğumuz hatta zorla alıştırıldığımız hatta ve hatta bağımlısı olduğumuz görmeden yapamadığımız kampüsün her yanını sarmış sevecen şeyler.*
marmara dişhekimliği fakültesinde de yaşanan saçmalıktır. okulun bahçesinde bir heykel vardır, hocalar bile hala ne olduğu konusunda kesin bir görüş bildirmemiştir. öğrenciler ise teoriler üretmektedir.
(bkz: çağdaşlık kriteri olarak heykel)
eğitim sistemimizin doğurduğu bir yanlış algılamadır.
üniversiteye kadar heykel diye bir şey bilmeyen, gördüğü tek heykel atatürk heykeli olan, bir heykelin ne anlama geldiğini hiç düşünmemiş gençlik, sabah akşam önünden geçtiği bir heykeli istemeden de olsa değerlendirmek zorunda kaldığında sonuç budur. ukalalık yapmıyorum bunları derken, ben de aynı durumdaydım neticede. ama bilmemek değil öğrenmemek ayıp dememiş mi atalar?
